Het zijn olijke snaken, de jongens van cabaretduo Piepschuim. En rakkers bovendien. Nemen ze me vanaf het allereerste begin direct al bij de neus! Ik had het kunnen weten, achteraf. Als je je programma Grote woorden noemt en je zet in je aankondiging dat het ‘filosofisch actueel’ is, dan zijn dat natuurlijk… grote woorden. Een sneer naar zogenaamd geëngageerde collega’s.

Piepschuim wil helemaal niet actueel zijn, Piepschuim heet niet voor niets zo: het materiaal bestaat immers voor 98% uit bolletjes lucht. Leuk weetje: de overige 2% bolletjes polystyreen worden ook wel parels genoemd. Dat is ook ongeveer de verhouding in hun programmaatje.

Want dat is het: een programmaatje. Na koud een half uurtje sta je weer buiten, gefopt en wel. Een goed verhaal? Niet gehoord. Inzicht in de macht van het gelogen woord? Niet meegekregen. Je gaat aan alles twijfelen. Als dit allemaal fake news is, wat klopt er dan van hetgeen er over de locatie wordt beweerd? Is de redactie van de Alkmaarsche Courant wel bruisend? Klopt hier wel het hart van het Alkmaarse nieuws?

Van huis uit zijn Cor Burger en Robert Koekoek muzikanten, cabaret zijn ze er later bij gaan doen. Voor hun vorige programma Zo doen we dat hier wisten ze nog Mini & Maxi’s Karel de Rooij voor de regie te strikken, die naar verluidt een redelijk flitsende show wist te maken van het dunne materiaal. Nu die meesterhand ontbreekt zijn ze op zichzelf teruggeworpen. En dan blijft er weinig over.

Het ene liedje gaat over pandaberen die hun uitsterven aan zichzelf te danken hebben (wat hebben we in het Nederlands toch lekker veel rijmwoorden op beren, Piepschuim laat dat maar weer eens horen), een ander over te dikke mannen op racefietsen. ‘Ze waaien met alle winden mee, zuchtend omhoog, trappen naar benee.’ Poehee, dat is me een krachtige observatie.

Kan je dit nog scharen onder de noemer onschuldig cabaret uit de oude doos? Een licht gevoel van plaatsvervangende schaamte dringt zich op als er in een sketch taalfouten uit overlijdensadvertenties worden gelicht. Dat je niet ongestraft vrolijk kan doen over andermans leed blijkt wel uit de publieksreacties: die zijn er niet. Na elke citaat volgt een doodse (no pun intended) stilte. Het in potentie hartverscheurende lied dat daarna komt, blijft dan ook hangen in die ijzige sfeer. Een strakke regiehand had dit kunnen voorkomen.

De pareltjes waarnaar het zo zwaar zoeken is, zitten verstopt in de muziek. Robbert Koekoek is een begenadigd multi-instrumentalist die op elk blaasinstrument zijn weg kent en onder andere indruk maakt met een smachtende solo. Maar dat is bij lange na niet genoeg om Grote woorden te redden.