Spring Performing Arts Festival

Wat hebben ze elkaar te vertellen? In Dance Me van het Duitse gezelschap She She Pop nemen twee generaties het tegen elkaar op in een cabareteske dans-battle. (meer…)

In L’Haal geeft de Marokkaanse choreograaf Khalid Benghrib zijn eigentijdse interpretatie van de Soefidans. Het resultaat is een even contemplatieve als dynamische voorstelling, waarin een traditie zich mengt met expressieve hedendaagse beweging en geluid.  (meer…)

(meer…)

Wanneer het publiek de zaal betreedt, is op het toneel slechts een enorme beamer te zien die op groot scherm een Zoom-gesprek projecteert. Manila Zoo is een live gespeelde online-performance van Filipijnse choreograaf Eisa Jocson. In deze gelaagde voorstelling houden vijf performers hun (westerse) publiek door middel van een online videogesprek een rauwe, treiterende spiegel voor. (meer…)

Vroeger en nu, de koloniale tijd en de postkoloniale tijd, Nederland en Indonesië: op vernuftige manier verbindt de uit Singapore afkomstige kunstenaar Choy Ka Fai uitersten met elkaar. De voorstelling Postcolonial Spirits in performance-festival Spring is een prachtig voorbeeld van hoe we óók met ons koloniale verleden kunnen omgaan.  (meer…)

Rabih Mroué en Lina Majdalanie draaien er niet omheen tijdens hun lecture-performance Sunny Sunday op Spring Festival. Ook zij zijn enorm verbaasd en in verwarring over de gebeurtenissen die op 8 mei 2016 plaatsvonden in een klein stadje in Polen. (meer…)

Drie performers blikken terug op hun leven aan de hand van een reeks namen. In hun persoonlijke toelichting op die namen ontmoeten we hen. Herinneringen creëren een netwerk van levenden en doden. All Together van de Japans-Oostenrijkse theatermaker Michikazu Matsune is een bescheiden, troostrijk en intiem document over hoe we in de wereld met elkaar verbonden zijn. (meer…)

Een wezen, dat het midden houdt tussen mens en machine, is de stoelen aan het stofzuigen waarop de toeschouwers plaatsnemen. Boven het podium gaan trekken op en neer. Een filter van een lamp dwarrelt uit de toneeltoren naar beneden. Een yeti-figuur van kluwen snoeren dwaalt over het podium en er klinkt een onheilspellende soundscore, met af en toe een mechanisch gebrul. (meer…)

Probleempje: het gaat relatief goed in de stad Utrecht, ontdekte Nieuwe Helden het afgelopen jaar. Na Oostende, Athene en Amsterdam dook het kunstcollectief ditmaal in de verhalen van Utrecht, om uiteindelijk de toeschouwer in een interactieve route de stad te laten doorkruisen. Maar in Utrecht duurde het dus even om de problemen te vinden, vertelt een voice-over bij aanvang. (meer…)

Op een enigszins afgelegen terrein, waar industrie en nijverheid al lang geleden hebben plaatsgemaakt voor woningbouw en vrijetijdsindustrie, zoek ik in de schemer naar The NarcoSexuals. De nieuwe installatie van Dries Verhoeven doet theatraler en dramatischer aan dan ik gewend ben in zijn werk. (meer…)