Het is onmiskenbaar een trap, het zes meter hoge kunstwerk dat het decor vormt van Weight of Water. Maar dan wel een trap met twee kanten, die kan drijven en kantelen. Zoals een politiek debat, onze wereld en machtsverhoudingen, zag Pia Meuthen van Panama Pictures. Bovenal is het drijvende gevaarte de perfecte medespeler in een dans- en circusvoorstelling.

De grote dobberende trapwipwap Triomf werd door beeldend kunstenaar Rob van Dam gemaakt voor de Bosch Parade, een tweejaarlijkse optocht ter ere van Jeroen Bosch over de wateren van Den Bosch. Probeer je de trap op te lopen, dan kantelt hij, en loop je jezelf weer naar beneden. Een prachtige symbolische startpositie voor een voorstelling over evenwicht en balans.

Een politiek-maatschappelijke context is snel en effectief geschapen met een openingsspeech, gehouden door zangeres en trompettist iET, waarin ze om ‘collaboration en unity’ vraagt. Met haar inbreng en toespraakfragmenten van wereldleiders over global warming en doomsday devices zorgt muzikant en componist Davide Bellotta live voor een politieke soundscape. Elke danser wordt daarnaast aan ons voorgesteld als een natie.

In Weight of Water zien we hen experimenteren met het evenwicht van de trap. Met die politieke ondertoon herken je talloze armgebaren en persopstellingen van televisie. Ondertussen redden de zes dansers elkaar voor ze buiten de boot vallen, proberen een podium voor zichzelf te pakken, anderen juist weer van het podium af te halen of die laatste tegenstander met veel moeite en tegenzin aan dezelfde kant te krijgen. Met name Róisín Harten, Francesco Barba en Fynn Neb vallen op als wereldleiders die knappe acrobatische toeren uithalen.

Elke beweging op de trap vraagt om een reactie van alle dansers, waardoor er overal tegelijk iets moet gebeuren. Een interessante uitdaging voor choreograaf Meuthen, die er goed in geslaagd is de spanningsopbouw van circus en de zeggingskracht van dans te verenigen in dit spektakelstuk van drie kwartier.

Want ook als een politieke context je weinig zegt, is het spannend om te zien hoe de trap heen en weer kan klappen: vol spanning wacht je op die eerste klap. Door de samenwerking van het zestal kan Triomf woest op en neer gaan, in perfecte balans komen, iemand opheffen of doen vallen. Elk moment van ‘unity’ krijgt een zorgvuldige opbouw, zodat je steeds dat fijne ‘ooh’ en ‘aah’-gevoel krijgt als iets is gelukt.

Er is genoeg water in Den Bosch en omgeving waar Triomf zou passen, dus ook over de locatie lijkt goed nagedacht. In de achtergrond van het Engelermeer staan drie grote windturbines groene energie op te wekken: ongetwijfeld ook het resultaat van zo’n veelbewogen politiek debat. Zo komt alles bijzonder goed samen in deze Bossche productie, die een van de grotere spektakels is van Boulevard dit jaar.

Foto: Jean Philipse