Buur en Buuf leiden een overzichtelijk leven in een rustige buurt. Elke dag staan ze op, wassen zich, strijken hun smetteloos witte pakken glad en drinken samen koffie, terwijl ze uit het raam van hun rode huisjes kijken. Daar is doorgaans niet veel meer te zien dan het knalgroene gazon, totdat op een dag een vreemdeling intrekt in het derde rode huisje. Van die vreemde eend, met zijn drukke blauw-groene pak en zijn twee verschillende sokken, moet vooral Buuf niets hebben. 

Tien jaar geleden al maakte Sally Dansgezelschap Maastricht Vreemde eend. Deze nieuwe versie is een samenwerking met Het Laagland en Sally Dansgezelschap. Met beeldend spel en dans laten Gijs Nollen (Buur), Aafke Buringh (Buuf) en Patrizio Bucci (de vreemde eend) zien hoe routine doorbroken wordt als er een nieuw persoon bijkomt, en hoe mensen zich daar soms instinctmatig tegen verzetten. Als volwassene zie je misschien een parabel over de weerstand tegen vluchtelingen, als kind moet je misschien denken aan die keer dat jouw speelkameraadje er een ander vriendje bij kreeg en jij dat moeilijk vond. Angst voor verandering, voor het nieuwe en vreemde, is voor iedereen invoelbaar. 

Door het verhaal en het eenvoudige decor van rode huisjes en groen gras, is er ruimte voor de toeschouwer om zich te concentreren op de bewegingstaal van de spelers. En die zit vol leuke details. Zie hoe Buur en Buuf altijd op één bepaalde manier in hun koffie roeren, tot de vreemde eend samen met Buur een andere manier ontdekt, waardoor Buuf buitengesloten wordt. Met een paar simpele bewegingen laten de speler zien hoe fijn het is om een band te smeden met gezamenlijk gedrag, en hoe makkelijk je daarmee anderen uitsluit. Behalve grappig en sprekend, is de dans van de charmante Patrizio Bucci ook prachtig om te zien. Met elegante sprongen en draaien probeert hij zijn plaats te vinden, in een spel van aantrekken en afstoten met zijn sceptische nieuwe buren. 

De sfeer van de scènes varieert van een energieke racewedstrijd tussen twee houten honden tot gesluip in de schaduw, waardoor kleine kinderen geboeid blijven kijken. Ook de soundtrack is afwisselend en speels: soms hoor je het geluid van een klok die de tijd wegtikt in de kalme buurt, soms spannende, bijna latinachtige klanken. Af en toe wordt de muziek iets te druk en overheersend, maar over het algemeen past hij goed bij de springerige sfeer van het stuk. 

Behalve een mogelijke aanleiding voor een goed gesprek met je kind, is Vreemde eend ook gewoon een plezier om naar te kijken. Een vrolijke en grappige voorstelling over de ingewikkelde dingen die mensen elkaar soms aandoen, terwijl ze eigenlijk alleen maar op zoek zijn naar vriendschap. 

Foto:  Tycho Merijn