Niemand kon de afgelopen dagen in het centrum van Delft om de roze vlaggen van de eenentwintig festivallocaties heen: van roeicentrum tot oude sigarenfabriek, de achtste editie van het elfdaagse Delft Fringe Festival vulde de stad met verschillende korte voorstellingen van jong, opkomend theatertalent.

Drums – Een zoektocht naar mijn vader
De zaterdagmiddag begon met een persoonlijke voorstelling in een kantoorruimte van een Delftse roeivereniging. In Drums – een zoektocht naar mijn vader vertelt actrice/theatermaakster Barbara Willemsen hoe ze op een dag verrast werd door haar vriend: hij had haar Nigeriaanse vader op Google opgezocht. En had ontdekt dat hij een beroemde percussionist is die met grote sterren als Santana, The Rolling Stones, Paul McCartney en Stevie Wonder heeft gespeeld. Willemsens vriend had ook meteen een tweede verrassing: twee tickets voor het eerstvolgende optreden van haar vader. In Californië, een week later.

Willemsen vertelt onderhoudend en aangrijpend, met op de juiste momenten toegediende humor over haar reis naar Californië. Teleurstelling, hoop, woede, tegenzin en enthousiasme – alle emoties passeren de revue en het overtuigende, innemende spel van Willemsen zorgt dat je in het publiek ademloos luistert en duimt voor een goede afloop.

Vreemde Eend
In de kleurrijke creatieve ruimte van Atelier Zeven was het de beurt aan een hertaling van Hans Christian Andersens Lelijke Eendje door het Haagse jeugdtheatergezelschap Jehee Vertelt. Voornaamste wijziging: de eend Eibert wordt in deze versie niet door zijn soortgenoten buitengesloten omdat hij lelijk is, maar omdat hij van ballet, musical en dans houdt in plaats van voetbal en rapmuziek. Pas wanneer Eibert laat zien wat hij op zijn manier waard is wint hij het respect van de andere eenden.

Door het op- en afdoen van verschillende petjes vertolkten acteurs Pepijn Jehee en Willemijn Hordijk een groot scala aan karakters: van de pestkop in Eiberts klas tot Eiberts teleurgestelde ouders en Eibert zelf. Soms stappen Jehee en Hordijk uit hun karakters om commentaar te leveren op de handeling en elkaar. Het spel was energiek, soms op het hyperactieve af, maar de aanwezige kinderen aten uit hun hand.

Daar
In de oude Sigarenfabriek was Buro Nieuw Perspectief neergestreken voor de op maat gemaakte locatieperformance Daar. Met een groep dansers en muzikanten benutten componist en muzikant Hans Vermunt en theatermaker en choreograaf Rosanne Geerdes de oude industriële ruimte optimaal.

Terwijl het publiek vrijelijk door de ruimte kon bewegen gebeurde in iedere hoek wel iets. Op de werktafels en in de balken en palen van de oude werkruimte werd expressief en behendig gedanst en geklommen. Op een houten trap, losliggende houten planken, de deur en de ramen werd ritmisch gedrumd. Vanuit verschillende hoeken kwamen klanken van trompet, klarinet, contrabas en piano tot het publiek. Een unieke performance die alle zintuigen op scherp wist te zetten.

De eeuwige bruidsmeisjes
In de kleine remonstrantse De Genestetkerk verzorgde het duo SASSY (mezzosopraan Astrid Klinkenberg en sopraan Sanne Vleugels) een komische mini-opera over twee eeuwige bruidsmeisjes die tussen de trouwceremonie en de receptie van vriendin Frederique hun frustraties de vrije loop laten. Waarom zijn zij nog alleen, en wat kunnen ze eraan doen? Ze stoppen zich vol met drank en eten en openen ook nog even Tinder om het aanbod kritisch te bekijken.

De vermenging tussen hoge kunst (waaronder het bruidslied uit Lohengrin en het beroemde ‘che faro senza Euridice’ van Gluck – waarbij een Euridice in kwestie een fles rosé blijkt te zijn), platte humor en een nietsontziend fysiek spel zorgt voor een combinatie die op de lachspieren werkt en ronduit innemend is. Daarbij is de kwaliteit van de zang van beide dames ook nog eens indrukwekkend. Met name Vleugels’ stem is wendbaar, warm en beschikt over een prachtige hoogte, terwijl Klinkenberg over een expressieve laagte beschikt.

Klik hier voor de andere reportage van het Delft Fringe Festival.

Foto: De eeuwige bruidsmeisjes – SASSY