‘Nou zeg, dat had ik niet verwacht!’, zegt de peuter naast me blij verrast wanneer de mannen van slagwerkgroep Percossa hun maskers af hebben gezet. Ineens zijn ze geen apen meer, maar vrolijke mannen die overal geluid en ritme uit kunnen toveren. Van borstels tot djembés en van triangels tot hun eigen lijf: in alles zit muziek.

De mannen van Percossa, een hip viertal dat de podia bestormt met humoristische percussievoorstellingen voor alle leeftijden, hebben er weer een kindervoorstelling bij, Sticks, voor iedereen vanaf 4 jaar. Eigenlijk is Sticks niet helemaal de juiste titel. Want ze gebruiken weliswaar heel veel (drum)stokjes, maar de rode draad van deze aanstekelijk komische en slapstickachtige productie is de ontwikkeling van het leven op aarde en van de mens, van aap tot oorlogsvoerder.

De niet geheel passende titel is eigenlijk het enige minpunt van deze verrukkelijke voorstelling. Het begint meteen al goed, met kurkentrekkers, bezems en een muziekstandaard die als amoebes door de ruimte zweven. De vier mannen manipuleren de objecten. Ze bewegen zich opvallend soepel over de speelvloer, ze zijn bijna evenveel acteur als percussionist.

Ook wanneer ze daarna transformeren tot aap zijn ze vrijwel allemaal erg overtuigend in hun expressie en beweging. Ze hebben dan ook een goede regisseur en dramaturg aangetrokken: Jochem Stavenuiter en Marijn van der Jagt van mimetheatergroep Bambie. Een gouden greep want het absurdisme van Bambie smelt perfect samen met de goed getimede slapstickpercussie van Percossa.

Continu vallen de mannen (letterlijk) van de ene in de andere hilarische situatie. Het gaat razendsnel en er is zoveel te zien dat zeker de allerkleinsten soms even moeten afhaken. Maar dat is ook niet gek als je heen en weer geslingerd wordt tussen apenrots en aktentas, tussen fanfare en een felle ritmische discussie over het eten, met af en toe een tapdans en heel veel conga’s, bongo’s, andere trommels en een paar xylofoons.

Bij een poging tot het visueel illustreren van ‘In een groen knollenland’ komen de fysieke en muzikale kwaliteiten van de mannen op briljante wijze samen: wortels worden lekkere hazenoren en het woord parmant krijgt ineens weer een actuele, dandy-achtige betekenis.

De zacht-dwingend voortstuwende dramaturgische ontwikkeling (een duidelijke Bambie-handtekening) maakt Sticks ook voor volwassenen erg plezierig om naar te kijken. Sticks is precies wat je hoopt dat een concert voor kinderen is: de hoogste kwaliteit op muzikaal én theatraal niveau.

Foto: Bart Grietens