Een emotionele jongen in ouderwets herenondergoed, een geëxalteerd meisje dat iedereen omhelst, een stille muis die haar gezicht volplakt met ronde, zwarte stickertjes en een cynische jongen die zijn vrienden tot het uiterste tergt. De excentrieke bewoners van Jagtlust, een romantisch vervallen landhuis, passen in een verhaal van Agatha Christie.
Maar al is het een huis vol onderhuidse spanningen, niemand pleegt een moord in deze voorstelling van TM jong. De jongerenproductie onder de vleugels van de Toneelmakerij heet Jagtlust Smagtlust, een mooie titel als je bedenkt hoezeer de personages ernaar smachten groots en meeslepend te leven.
Middelpunt in het gezelschap zijn Fritzi en Heintje Harmsen van Beek, kinderen van schatrijke ouders die in een hoog tempo hun erfenis er doorheen jagen. Hun dertien vrienden vieren feest op hun kosten. Ze drinken whisky, roken sigaren en voeren zogenaamd diepgaande discussies over kunst, poëzie, liefde, dromen, jagen en wat het leven allemaal nog meer te bieden heeft.
Roeland Hofman en Jorieke Abbing weten daar een verbazend sprankelende voorstelling van te maken. Met verwende jongeren die landerig rondhangen en zichzelf mateloos interessant vinden. Hun tongval is die van Amsterdam Oud-Zuid en je zou denken dat ze alle vijftien hoogbegaafd zijn. Ze spreken in de associatief verlopende dialogen van dichters en bewegen zich in losse choreografieën over het toneel. Om hen heen zijn de overblijfselen te zien van een roemrucht verleden: versleten, antieke meubelen, een naar beneden gevallen kroonluchter en aan de muur de kop van een eland, een jachttrofee.
De jonge bewoners schrijven en tekenen met zwarte viltstift op de muur zodat het landhuis ook een beetje op een kraakpand lijkt. De muziek uit de jaren zeventig is een enorme sfeerverhoger, met steeds weer een andere goed getimede hit. Het losjes dansen op nummers als California dreaming is niet nostalgisch maar levenslustig.
De jongeren zijn geen professionele acteurs en het verhaal gaat eigenlijk nergens heen maar dit stoort geen moment. Het past bij het vervallen huis en de verveelde bewoners die van alles willen in het leven maar niet hebben geleerd te handen uit de mouwen te steken. ‘Ik ben eenzaam,’ schrijft Fritzi aan zijn vrienden. ‘Kom mij toch opzoeken in Huize Jagtlust. Neem je zwembroek mee en een slaapzak.’
Foto: Sanne Peper
TM-jong: Top volgend seizoen doorspelen dus!!
‘schrijft Fritzi aan zijn vrienden’ -> aan ‘haar’ vrienden dan toch? of wordt in de voorstelling niet duidelijk dat Fritzi een vrouw is? (en een wonderbaarlijke dichter!)