Dagelijks theaternieuws, recensies en vacatures
Anita Twaalfhoven is freelance journalist en tekstschrijver. Ze is gespecialiseerd in cultuurbeleid en cultuureducatie. Ze studeerde Pedagogische Wetenschappen aan de UVA en doorliep de Regie Opleiding van de Theaterschool in Amsterdam. Door het schrijven van recensies over jeugdtheater rolde zij in het schrijversvak. Zij schreef en schrijft voor dagblad Trouw, Theaterkrant.nl, het Cultuurplein Magazine en diverse andere vakbladen en opdrachtgevers. Ook was zij hoofdredacteur van het tijdschrift Boekman over kunst, onderzoek en beleid. Verder geeft zij onder meer les op het gebied van schrijven op de Theaterschool in Amsterdam. Voor Theaterkrant.nl schrijft ze over jeugdtheater, toneel en muziektheater.
Carrièrejaagsters, balans-trutjes, foute mannen en onbegrip over en weer: De Verleiders Female gaat de ongelijke man-vrouwverhouding te lijf. De voorstelling is een geestig en indringend pleidooi voor meer gelijkheid en een fluïde samenleving, maar mist subtiliteit. (meer…)
Twee topkoks, een schrijfster van keukenmeidenromans en haar secretaresse, een groep personages uit de ijskast, en niet te vergeten twee echte hondjes op het toneel bevolken de tragikomedie Zin. Na Tocht (2009) en Walden (2016) is het de derde voorstelling van het duo Arjan Ederveen en Jack Wouterse. Gaat het over zin in het leven of de zin van het leven? Dat wordt niet duidelijk, maar vriendschap, verraad, liefde, leven en de dood: tussen de grappen door passeren deze thema’s allemaal de revue. (meer…)
Het publiek in de volle zaal van Theater Bellevue lijkt bijeengekomen voor een hightech-congres. Met lichtgevende koptelefoons luisteren we naar een soundscape van muziek, tekst en geluidseffecten, die aansluit bij de strakke personages achter hun bureau op het podium. De droomlozen, een coproductie van Ulrike Quade Company en Strijbos & Van Rijswijk, doet denken aan een hallucinerende sciencefictionfilm. (meer…)
Twee spelers staan naast elkaar op het toneel en vertellen tot in detail over elkaars personage. ‘Antony inhales’, zegt Cleopatra. ‘Cleopatra shakes her left shoulder’, zegt Antony. De Portugese theatermaker Tiago Rodrigues brengt een minimalistische versie van het klassieke verhaal Antony and Cleopatra. Een spel met tekst, klank en beweging dat door zijn eenvoud zindert van betekenis. (meer…)
Goeroe Jonathan staat met wapperende jas en gespreide armen bovenop een duintop. ‘There is nó goal in life’, zegt hij met vet Indiaas accent. ‘All achievement is the projection of the ego.’ Zijn volgelingen in yogahouding neuriën een diepe bromtoon. (meer…)
Twee halfnaakte mannen met pruiken en in roze kamerjassen hangen over het balkon in de grote zaal van het Internationaal Theater Amsterdam. ‘Best chill’, vinden ze, ‘om hier gewoon een beetje te chillen of zo.’ Ze strijken het haar uit hun gezicht. ‘Ja, waarom moeten wij als acteurs altijd met een púnt komen of zo? Duchamp zette toch ook gewoon een wc-pot in het museum?’ De montagevoorstelling Boulevard of Broken Scenes laat zien dat er heel wat scènes ten onrechte uit een voorstelling worden geknipt. (meer…)
‘Ik denk dat ik even je temperatuur moet opnemen’, zegt Jules Croiset in de rol van broeder tegen een pensionaatjongen. Wie de kloosterlingen in Het hout bezig heeft gezien, krijgt de beelden van de angstige jongens die aan hen zijn toevertrouwd niet meer van zijn netvlies. Regisseur Michiel van Erp kiest voor een eendimensionale benadering en het acteerwerk is ijzersterk. (meer…)
Een jongenspop die met een vampierdanseres zoent, een grommende poedel op klassieke vioolmuziek en een streetdancer die als een tol ronddraait in een headspin. In de voorstelling Blood Kiss valt het allemaal op zijn plek. Danstheater Aya en het Zwitserse poppentheatercollectief KNPV moeten vaker samen voorstellingen maken. Hun multidisciplinaire theatertaal is van topniveau. (meer…)
Filmbeelden in zwart-wit tonen een mechanische wereld vol tandwielen, machinerieën en wolkenkrabbers. Grijze werknemers in uniforme pakken springen over de bureaus, jongleren met stapels papier en spannen samen in halsbrekende toeren. In Cirkopolis komen bijzonder beweeglijke personeelsleden in opstand tegen hun lopendebandleven. (meer…)
Kijken ze wel spontaan genoeg? Zoomt de camera nu wel of niet op ze in? En in welke richting galopperen die denkbeeldige paarden? Twee figuranten, opgetuigd in historische legerkostuums, doen hun uiterste best een rol … Lees verder
