Net als in de bioscoop, begint de voorstelling niet in de zaal, maar in de foyer. Daar zijn enkele stoelen uit de grote zaal van deze legendarische Rembrandt-bioscoop in Arnhem geplaatst. Want legendarisch is deze bioscoop: de eerste Star Wars-film beleefde daar zijn Europese première, in het bijzijn van alle hoofdrolspelers. In het kleine uur dat volgt brengt Muziektheater BOT een roerend eerbetoon aan een Arnhems monument.

Eenmaal in de zaal met heerlijk ruime stoelen mogen drankjes mee de zaal in. Alleen popcorn ontbreekt, klinkt al snel plagerig: ‘Zonder popcorn is je film niet compleet, een film is pas een film als je popcorn eet.’ Op ingenieuze wijze vermengt BOT vervolgens muziek met film, waarbij met een vette knipoog verwezen wordt naar filmklassiekers en ook reclames niet ontbreken, ‘want ‘t is film in kleuren / ’t is dolby surround 7.1’ én ‘met echte acteuren’.

De gefilmde scènes die we te zien krijgen, verwijzen naar klassiekers die ooit in deze bioscoop te zien waren. En natuurlijk is er ook een bezoeker die te laat is en zijn plekje in de zaal niet kan vinden. Wat overheerst is echter de melancholie die direct weer wordt gerelativeerd: ‘Mocht dit gebouw ooit niet meer bestaan, deze gordijnen niet meer opengaan, huil geen traan, het zal verder gaan.’ De muziek is vooral ingetogen en minder explosief dan in eerdere voorstellingen van BOT. Maar ook dit past bij een voorstelling waarin het beeld centraal staat.

Arnhem heeft inmiddels een hypermoderne bioscoop met vele zalen, bovendien zeer centraal gelegen (letterlijk naast het station), maar met Het geluid van cinema maakt BOT de nostalgie van het oude filmtheater tastbaar. Een thema dat recent ook centraal stond in Cinema Royal van Het Laagland. En BOT beperkt zich net als hen niet tot de filmzaal, zelfs in de toiletten is het drama te vinden.