Videovlogs had je in de jaren ’70 nog niet. Maar dia’s wel. En mensen die anderen een kijkje gaven in hun privéleven ook, zo blijkt uit De retro vlogs van Bert Hana op de Parade. Daarin vertelt het personage Gerard Verschuur wat er fout is gegaan in zijn leven en hoe dat zo is gekomen. ‘Welkom in 1979’ staat er boven de deur van zijn zeecontainer.

Hana’s alter ego Gerard Verschuur presenteert zichzelf: hij is getrouwd en woont in het Westfriese Lutjebroek. ‘De glamour gluurt altijd om de hoek, ook al woon je in een Vinex-wijk in Lutjebroek’, is zijn slogan. Hij heeft de toeschouwers met een ‘teletijdmachine’ van 2018 naar 1979 teruggeflitst. In dat jaar presenteerde Verschuur zijn persoonlijke dia-vlogs in het buurthuis.

Gerard, met blonde Elvis-kuif, is een beetje een dubieus mannetje. Op een toon die het midden houdt tussen verontwaardiging en zich-van-geen-kwaad-bewust-zijn vertelt hij dat hij ‘knuffelt’ met vrouwen; al zou ‘betasten’ een beter woord zijn. Zijn (afwezige) echtgenote Brenda is er niet van gediend. Ook al leven ze in het tijdperk van de vrije seks.

Bert Hana is acteur en regisseur. Hij mag voor zijn projecten en voorstellingen graag gebruik maken van bij toeval gevonden beeldmateriaal en audiotapes. Daardoor geeft zijn werk een gevoel van echt-zijn. Hij brengt bedachte verhalen, maar ondersteunt die met realistische elementen. De retro vlogs leunt op de echte dia’s van een gelukkig stel in de jaren ’70. Dia’s met verbleekte kleuren laten nogal fletse mensen zien. Hun bruiloft, Kerstmis en een feestje passeren de revue. Aan die gevonden dia’s verknoopt Gerard Verschuur zijn onfortuinlijke levensverhaal. Als onderstreping van het gekozen jaartal koopt Gerard dingen bij V&D, eet hij vleesfondue en drinkt hij shandy’s.

Hana speelt zijn vijfdelige serie Retro vlogs op de Parade aan één stuk door. De afzonderlijke delen zijn voorzien van titels als Neefje komt logeren + challenge en Etentje loopt uit de hand. Wie alle vlogs gaat kijken, ongeacht in welke volgorde, hoort zo het hele verhaal van Gerard Verschuur.

De opzet is geestig, maar na elke vlog resteert een gevoel dat er méér uit het onderwerp te halen was geweest. De afleveringen blijven te veel aan de oppervlakte steken, het is allemaal net te dunnetjes. Natuurlijk: de voorstellinkjes zijn te kort voor veel ingewikkeldheid. Maar ze missen de scherpte, de valsheid die van Gerard Verschuur een fascinerend absurd personage hadden kunnen maken.

Foto: Neeltje De Vries