Het vaudeville van de Amsterdamse Theatertroep past bijzonder goed op de Parade. Het collectief dient in een half uurtje in hoog tempo een proloog en acht scènes op die uitstekend landen bij het het uitgelaten Paradepubliek.

Naar de rode draad in de voorstelling zal het publiek tevergeefs zoeken, zo waarschuwen Rosa Asbreuk en Patrick Duijtshoff in de proloog van Vaudeville. Toch lijkt die er stiekem wel degelijk te zijn. De voorstelling draagt de ondertitel (G)heilige huisjes, en zo ongeveer iedere sketch heeft op enigerlei wijze te maken met grensoverschrijdend seksueel gedrag (van het type #metoo) of religie.

De Theatertroep combineert in deze nieuwste editie van Vaudeville verschillende ingrediënten om op de lachspieren te werken. Ze combineren tekstuele sketches met fysieke slapstick en overgieten het geheel met een saus van georganiseerde chaos. De scènewisselingen gebeuren in razend tempo door het slim omhoog hijsen en laten zakken van gordijnen en het geheel verliest nergens energie.

Met name erg sterk én actueel is de scène waarin Kyrian Esser en Nicoline Raatgever door hun ‘advocaten’ een pre-coïtaal contract laten opstellen voorafgaand aan hun date. Tot in de details wordt het verloop van de avond uitgespeld in droog advocatenjargon, en er wordt zelfs een ‘anale clausule’ opgesteld. De sketch is oorspronkelijk van Stephen Fry en Hugh Laurie, maar is in deze Nederlandse vertaling en in het huidige tijdsgewricht minstens net zo scherp als het origineel.

Aan de andere kant van het spectrum staat de fysieke slapstick van de slotscène. Alle mannelijke leden van het ensemble zijn gehuld in tuttige jurken, praten geaffecteerd en hebben van toiletrollen en papier geknutselde pruiken op hun hoofd. Op rolschaatsen bewegen ze zich over de planken en vallen stuk voor stuk over elkaar heen. Wanneer ze zich eindelijk rond een tafel hebben weten neer te zetten zonder vallen verlekkeren ze zich collectief om de butler die de thee komt schenken.

In beide uitersten blinkt de Theatertroep uit en bedient daarmee het naar plezier hunkerende Paradepubliek op hun wenken. De teksten worden gebracht met een ingehouden ‘deadpan delivery’ waardoor het geheel uiterst fris en grappig is. De fysieke grappen en grollen worden daarentegen met grote overdrijving gebracht. Voor iedereen valt er wat te lachen.