‘Ik weet niet waar ik moet beginnen.’ Met deze bekentenis richt Ilke Paddenburg als de jonge filosofiestudent Marie zich tot het publiek. Ze sluit een verbond met ons: ze spreekt de toeschouwers met ‘U’ aan, en behoudt daardoor afstand. (meer…)
Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
‘Ik weet niet waar ik moet beginnen.’ Met deze bekentenis richt Ilke Paddenburg als de jonge filosofiestudent Marie zich tot het publiek. Ze sluit een verbond met ons: ze spreekt de toeschouwers met ‘U’ aan, en behoudt daardoor afstand. (meer…)
In The Last Chapters vertelt Thomas Dudkiewicz het verhaal van een man die uit zijn coma probeert te ontwaken. Het is een queeste door een even sprookjesachtige als gruwelijke onderbewuste wereld, een live hoorspel over gevechten met draken en de grenzen van onze verbeeldingswereld. (meer…)
‘Mijn moeder hield van fotograferen, maar nu doet ze het niet meer zo vaak’, vertelt een van de actrices in de voorstelling (v) van De Nwe Tijd. Haar moeder vertelde waardoor haar inspiratie verdween. ‘Wat moet ik nog fotograferen? Je vader die in zijn onderbroek met een harige rug aan de ontbijttafel zit?’ Met camera en vragenlijst interviewden vijf actrices hun moeders of dochters. Het resultaat is een indringende, haast getuigenisachtige voorstelling. (meer…)
Er is weinig slechter voor de mens en zijn omgeving, en toch lijkt het alsof niemand dat wat kan schelen. Cruiseschepen ruïneren hele steden, alle natuur, en de gezondheid van de opvarenden bovendien, maar ze blijven bestaan, die bizarre flatgebouwen te water. (meer…)
Daar staat koningin Hekabe van Troje, trillend van spanning om het Trojaanse paard, barstenvol gevuld met Griekse strijders, de stadspoort binnen te laten. Ze doorziet de list niet, want het paard betekent de ondergang van haar stad in de tien jaar durende Grieks-Trojaanse oorlog. (meer…)
Een theatergebouw wordt vaak aangeduid als ‘huis’ en bij het Rotterdamse Theater Mooi Weer krijgt dit begrip een bijna letterlijke invulling: het publiek kan voorafgaand aan de voorstelling aanschuiven aan tafels in een belendende ruimte, waar een maaltijd geserveerd wordt. (meer…)
Blue hour, zo wordt de tien minuten in de schemering waarin de lucht niet oranje of zwart, maar blauw kleurt, genoemd. De naar dit fenomeen vernoemde voorstelling speelt zich af in een post-apocalyptische werkelijkheid, waar vrijwel alles is verwoest en veranderd in blauw gruis. (meer…)
Heel ‘inspiring’ vindt birthday-girl Kesha het publiek in café Bodytalk en haar tweelingbroer Vince is het daar volledig mee eens. Al zijn sommige outfits wel erg armoedig: een beetje poverty porn is natuurlijk lekker, maar er zijn grenzen. De bezoeker in kwestie krijgt een vuilniszak met geknipte gaten aangereikt. Tijdens hun ‘Sweet Fifteen’ hadden mama en daddy Versailles afgehuurd, maar voor hun ‘Sweet Sixteen’ wilden de B-day-twins ‘echt iets bijzonders’, iets meer een life-changing experience. (meer…)
‘I’m crazy like a fool, wild about Daddy Cool.’ Twee jongens strooien met condooms, Boney M. schalt door de speakers van Café de Morgenster. Ze vinden troost bij elkaar, hoe verschillend ze ook zijn. Beiden hebben iemand zwanger gemaakt die vervolgens een abortus onderging. In de persoonlijke voorstelling Verhalen van verwekkers van theatermaker Mystha Mandersloot staan de ervaringen van mannen na een abortus centraal. (meer…)
Zodra je hebt gewonnen heb je verloren, zegt Martha tegen Honey. Ze is zojuist de bruine kroeg in gebulldozerd, Honey op sleeptouw achter haar aan. Hun echtgenoten George en Nick? Geen idee waar die zijn. Wat Martha betreft staan ze ergens te tongen in een steegje, zegt ze en gooit een pijltje richting dartbord. (meer…)