Auteur: Hannah van Wieringen

1.

We moeten zo even tanken.

Okee.

Oh, doe mij altijd dit kleine huis op wielen, gas op die lolly en gaan, mij hoor je verder niet hoor.

Trek! Ik ben voor de kaassoufflés, jij? Oh.

Ja.

Het gezicht dat denkt.

Ik heb een vraag.

Fire away.

Waarom zeggen we ‘valse nicht?’

Je bedoelt in, wat – maar dat zeggen we niet.

Mooi dat grijs hè. Van de lucht en de grond.

Ja, behoorlijk.

Klei is het eigenlijk hè, Zeeland is met name kleigrond.

Ja, veel suikerbieten hier.

Naar aanleiding van Am Königsweg, het nieuwe toneelstuk van de Oostenrijkse schrijfster Elfriede Jelinek, schreef Hannah van Wieringen aan een vriend over het ongemak dat ze ervaart bij het werk van de Nobelprijswinnares.

Hee Duitsland! Verbinding! Oh. Hallo?

Heee, ja, wacht ik kom eraan, even nog m’n koffie pakken.

Hee. Kleurenmus! Je geeft licht!

Hee, daar ben je. Ik heb de kaarten. Zin!

Wauw, dat shirt.

Ja. Magenta doet wel wat, hè.

Nou. Zeker met die lippenstift.

You like?

Heel.

Stop de tijd! Alles uit je handen laten vallen en dit boek over octopussen lezen.

Nou. Ik –

Ik heb nog nooit zoiets gelezen.

Okee, wat –

Ik overweeg een aquarium.

Wat, thuis?

hoe was Athene, lieve baas?

oeh. zachtjes met me. het was nogal geweldig. gister. wel veel masticha. misschien te veel. en hier?

hier was hier. ik moet meer bewegen. masticha?