Dagelijks theaternieuws, recensies en vacatures
Het hedendaagse geëngageerde theater bungelt tussen de wereld en de kunst in. Het probeert een middenweg te vinden door maatschappelijke thema’s als uitgangspunt te nemen maar in plaats van vervolgens op te roepen tot revolutie, volstaat het met ‘iets’ tegenover het dominante frame te stellen en het neo-liberalisme te veroordelen. Alleraardigst, maar draagt dat bij aan een betere wereld? (meer…)
Het omkeren van rollen en hiërarchien, het verbinden van in verschil gedefinieerde werelden, het lichamelijke en intuïtieve benadrukken of het matriarchaat uitroepen – we zouden het als kannibalisme kunnen duiden. Als het opvreten van oude normen om ze naar nieuw inzicht weer af te scheiden. Toch blijft het de vraag hoe dit in de (kunst)praktijk te brengen. (meer…)
Wereldnieuws was het, eind vorig jaar: het gestolen werk Tête d’Arlequin van Picasso leek gevonden. In een bos in Roemenië aangetroffen door de Roemeens-Nederlandse schrijfster Mira Feticu. De pers dook er bovenop, maar de vondst bleek al snel too good to be true; een vervalsing. Gemaakt door meestervervalser Geert Jan Jansen in opdracht van Berlin, in het kader van hun voorstelling True Copy. (meer…)
Met het op scherp stellen van politieke verhoudingen in de westerse kunsthandel hebben kunstenaars als Renzo Martens en Julian Hetzel hun naam gevestigd. Een aantal niet-westerse makers opereert veel ingehoudener en vooral persoonlijk, ondanks heldere verwijzingen naar historische data en politieke analyse. Theatermaker legt het werk naast elkaar en doet verrassende ontdekkingen. (meer…)
Soms moeten we radicaal durven zijn om vastgeroeste patronen te doorbreken. Dit is een poging om die radicaliteit te stimuleren want laten we eerlijk zijn: de Nederlandse dans is op zijn retour. Vierde de dans medio jaren zeventig hoogtijdagen in het internationale veld dankzij het baanbrekende werk van choreografen als van Hans van Manen, Rudi van Dantzig en Toer van Schayk, momenteel loopt de dans in Nederland achter op ontwikkelingen. (meer…)
Jonge regisseurs omarmen graag het aloude repertoire, maar niet zonder daar vol verve op in te grijpen. Theatermaker bekijkt vijf recente radicale bewerkingen en ziet in elk geval deze overeenkomst: ieder op hun eigen manier verzetten ze zich tegen de dood als de afsluiting van een plot.
De grote discussies in het theater van de afgelopen jaren – diversiteit en inclusiviteit, #MeToo, de moraal in het repertoire – zijn weersverschijnselen die zichtbaar maken dat ook in de kunst het klimaat verandert. Aan het theater worden weer morele vragen gesteld. Mag dat?
