Er valt veel voor te zeggen dat het theater uit het begrafenisritueel is ontstaan. Dat het theater met andere woorden de plek is van de dialoog met de goden, de voorouders en de doden. Het theater draagt daar nog duidelijk de sporen van. (meer…)
Dagelijks theaternieuws, recensies en vacatures
Erwin Jans (Hasselt, 1963) werkt sinds 2006 als dramaturg bij het Toneelhuis (Antwerpen). Daarnaast doceert hij over theater en drama aan de acteeropleiding van de Artesis Hogeschool Antwerpen en aan het KASK te Gent. Hij publiceert over theater, literatuur en cultuur in o.a. Eutopia, Etcetera, Recto:Verso, nY.
Er valt veel voor te zeggen dat het theater uit het begrafenisritueel is ontstaan. Dat het theater met andere woorden de plek is van de dialoog met de goden, de voorouders en de doden. Het theater draagt daar nog duidelijk de sporen van. (meer…)
In tegenstelling tot een theatertekst is het moeilijk, misschien zelfs onmogelijk om de tekst uit een performance los te maken en hem autonoom te beoordelen. Terwijl de theatertekst precies leeft van het feit dat hij door vele lichamen geïncarneerd kan worden (en dus tot het repertoire kan gaan behoren), is de tekst van een performance letterlijk op het unieke lichaam van de performer geschreven. (meer…)
Met voorstellingen als Et Voilà (1992) en Ombat (1994) zette de Vlaamse theatermaker Peter De Graef zich begin jaren negentig van de vorige eeuw niet alleen als verteller maar ook als toneelschrijver op de kaart. (meer…)
Met zijn stuk Mouchette (1990) over de relatie tussen twee wat marginale figuren – een jong meisje dat te vroeg volwassen is en een wat oudere kerel met een twijfelachtig verleden – brak de Vlaamse theatermaker Arne Sierens door bij het grote publiek. (meer…)
Dagboek van een leeg bed is de eerste theatertekst van Mokhallad Rasem die in het Nederlands verschijnt. Toch lijkt de tekst in niets op een theatertekst. Hij functioneert alleen als dusdanig in de voorstelling zelf. Tegelijkertijd kan de tekst zonder enig probleem los van de enscenering gelezen en genoten worden. (meer…)
Net zoals de Griekse en de Shakespeariaanse tragedies onuitputtelijke inspiratiebronnen zijn voor het volwassenentheater, zijn sprookjes dat voor het kindertheater. De archetypische situaties en personages van beide genres zitten daar wellicht voor iets tussen. Maar het kan natuurlijk ook omgekeerd: een tragedie kan de inspiratie vormen voor een kindervoorstelling en een sprookje is niet noodzakelijk een kinderverhaal. (meer…)
Na dertig jaar artistiek leiderschap gaf de Vlaamse theatermaker Lucas Vandervost (1957) in 2016 zijn gezelschap De Tijd over aan een jonge generatie. Van de luwte waarin hij terecht kwam, maakte hij gebruik om aan het Antwerpse Conservatorium een doctoraatsonderzoek in de kunsten op te starten, naar de principes en strategieën die in het theater ‘dramatische spanning’ teweeg brengen en dit vanuit het standpunt van de acteur. (meer…)