Alle reacties

SCAPINO BALLET MOET BLIJVEN !
Staat al zo lang voor kwaliteit, eigenheid en originaliteit!

Scapino is groot Nederlands cultureel erfgoed.
Niet voorstelbaar dat we zoiets kostbaars zomaar uit onze handen laten vallen.

Helder verhaal, al denk ik dat de analyse verder terug moet in de tijd. De tweedeling tussen OCW en fonds gaat terug tot 1992, toen het fonds werd opgericht. En heel relevant is ook de Commissie De Boer die aan de basis lag van de scheiding tussen aanbod (rijk) en afname/podia (gemeenten). Ook de analyse van de opkomst van de vrije producenten (Mary Dresselhuys speelde blijspelen bij het gesubsidieerde toneel en financierde daarmee de ‘moeilijke’ stukken) is relevant. En niet te vergeten de enorme toename van het aantal theaters met vaak sterk gelijkende programmering en toch allemaal eigen programmeurs.
Hoe je vanuit de analyse tot een verbetering komt weet ik niet precies. Of zoiets als een commissie De Boer in deze tijd nog geaccepteerd zou worden is de vraag, al is de behoorlijk eensgezinde reactie vanuit de branche op het advies van de Commissie van Wijzen bemoedigend. Of je de discussie juist nu moet belasten met het thema inkomensverschillen (dat in onze sector vergeleken met andere publieke sectoren als onderwijs, zorg, goede doelen echt heel bescheiden is Ingrid – nog steeds even goede vrienden overigens) lijkt me onverstandig, maar ik ben met pensioen…. Laat de brancheorganisaties het voortouw nemen, zij bewijzen in deze tijd dat ze over hun schaduw heen kunnen springen.

Goeie analyse! Tegelijkertijd is het ook de ideale gelegenheid om te veranderen: corona is wat dat betreft een schuldloze crisis. Geen politiek die we iets kunnen verwijten en zolang iedereen in hetzelfde akelige schuitje zit van (financiële) onzekerheid, is het de ideale situatie voor de overheid om ‘in te grijpen’ en kunst uit het ambtelijke harnas te halen. Hoeveel belangenverenigingen, brancheorganisaties en andere koepels hangen als een zwaar schild boven de sector? En hoeveel financiële waterhoofden van dikbetaalde bestuurders heeft dat bijvoorbeeld tot gevolg? De hand mag ook in eigen boezem maar net als ‘gewone’ mensen, is behoudzucht in de sector niet vreemd. Het gaat nu om het lef om het voortouw te nemen maar het leiderschap hiervoor ontbreekt. Wie durft?

Dank Remco en Robbert, voor deze broodnodige structuuranalyse van onze sector. Ik deel van harte jullie oproep om vanuit het gedeelde belang nieuwe visie en bijbehorende beleidsontwerpen te maken.

In de tussentijd, echter, lijkt het me van groot belang voor alle individuele actoren in ons veld om integer rolbewustzijn te ontwikkelen. Het zou zomaar kunnen dat de (implementering van die) visie nog een paar jaar op zich zal laten wachten.

In die tussentijd neemt de druk om te overleven toe, voor alle partijen. Nu al merk ik dat door die druk, soms met goede bedoelingen maar soms ook opportunistisch, het nauwer begrepen eigenbelang centraal staat in transacties en onderhandelingen.

De ‘fair share’ en de ‘fair chain’ van de Fair Practice Code hangen voor nu aan de individuele keuzes en attitudes van elke programmamaker, werkgever, opdrachtgever of programmeur. Terwijl het de ‘structure’ is die nodig verbeterd moet worden, is het de ‘agency’ van ieder individu waar we nu de meeste invloed op kunnen uitoefenen. Dat is een karaktertest voor iedere professional in ons veld.

Er zullen meer, niet minder tegengestelde belangen ontstaan de komende tijd, in het groot van de sector maar zeker ook in het klein van elke onderhandeling. Kunnen wij onze individuele keuzes maken in het licht van het gedeelde belang?

Scapino moet blijven !!!

Marco Hoving

Kunnen de kernspelers in de danssector dan ook pleiten voor het tegengaan van de bezuinigingen op het Fonds Podiumkunsten a 8,6 Miljoen? Als we dan toch solidair zijn met elkaar, laten we dan solidair zijn met de gehele sector in plaats van op de bres te springen voor 1 gezelschap. Het zou ons sieren als we gezamenlijk zouden opkomen voor elkaar en de manier waarop de dans in het algemeen een impuls verdient.

Scapino Ballet mag NOOIT verdwijnen. Dat hoort erbij als een hoofd bij een lichaam. Onverbrekelijk bij onze cultuur!

Ik ben het met de keuze van de Raad zeer oneens.
Ik herken de verregaande bureaucratie en oneigenlijke manier waarop er met de criteria opgelegd door het ministerie wordt omgegaan.
Tijdens de vorige kunsten subsidie periode was ik lid van de commissie toneel en daar gingen de zaken op een vergelijkbare manier.
Alles voor zogenaamde vernieuwing en ongeloofwaardige diversiteit.
Scapino mort nog 50 jaar blijven

Emma Hilde Fuchs

Goede analyse! Het is inmiddels inderdaad een volstrekt mislukt model. Het lijkt nu meer op een onnavolgbare couppoging door de Raad voor Cultuur met verstrekkende gevolgen voor het veld.

Leuke foto ;) volgens mij genomen tijdens een van mijn voorstellingen.

Heel goed dit moet aangepast worden!
“maar ook voor de 34 kinderproducenten en 76 -producties die komend seizoen op de planken staan”
Zullen we dit aanpassen naar de werkelijke aantallen wat vele malen hoger ligt? dit geld namelijk ook voor mijn gezelschappen dat zijn er al 31 met meer dan 50 producties. De markt van jeugdtheater is vele malen groter dan enkel de commerciële vrije kinderproducenten!

Eens! Ik ben voor deze lobby, maar ook voor concreet vormgeven van een nieuw model. Het is inmiddels overduidelijk dat het systeem niet werkt. Het zou goed zijn om te onderzoeken hoe het anders kan. Wat zou voor publiek, makers en instellingen het meest wenselijk zijn? En tot welk systeem leidt dat? Zo lang we geen alternatief hebben blijven we knippen en plakken.

Arjan Gebraad

Opmerkelijk. Ik raad iedereen (zeker ook de jury!) aan om het briljante essay EEN POOLS CLICHÉ van Evelyne Coussens te lezen, op deze site.

Dank Joost. Ga ik lezen.

Ik las net het essay ‘Het grijze gebied tussen dader en slachtoffer’ van Tjeerd Posthuma (te vinden op VPRO Mondo). Een verslag van zijn ervaringen met A.

De beschrijving van hoe A. te werk gaat, maakt duidelijk dat er voor die man absoluut geen plaats meer is in ons theaterlandschap. Ever.

Karine Roldaan

Jacqueline Boot