Alle reacties

Dank voor uw reactie. Ik raad u aan contact op te nemen met Vic van der Reijt, de uitgever van Drs P. U kunt hem bereiken via uitgeverij Nijgh en Van Ditmar in Amsterdam.

Weg met de subsidies. Cultuur b.t.w. van 6 % naar 1 % iedereen gelijk !

Het valt niet te bevatten…. Het lijkt wel oorlog.
Zoveel mooie en goede ideeën en mensen in
een pennestreek van het toneel. Wat een triest
verhaal waar Nederland nu aan is begonnen.

Heinz Polzer heeft op internaat Warnsborn te Arnhem gezeten, zo’n 75 jaar geleden, oa samen met Maud van Aalten, nu 92 die hem graag nog eens zou spreken. Drs P is nog heel helder van geest en zij ook. Kunt U deze boodschap overbrengen, want ik heb geen (email)adres van de taalkunstenaar. Ik hoor graag.

Beste Guido,

Als toevoeging op je tekst: het gebrek aan nuance en inzicht zou zonder meer aan de recensent kunnen liggen. Een aantal jaren geleden noemde hij het werk van Tarkan Koroglu (regisseur Theater EA) en ik citeer: “wit theater met toevallig een Turkse regisseur”. In mijn ogen heb je dan als recensent niets begrepen van het beginsel van culturele diversiteit in het theater.

Aangaande je opmerking over het gebrek aan kennis (“bestaat er dan theater in Egypte?”): misschien moet deze of gene eens uitgelegd worden dat de culturele beschaving van Egypte (waaronder theater) al millenia lang floreerde toen wij hier nog min of meer in grotten woonden? Sommige domheid is gewoonweg schokkend.

Vriendelijke groet,

Imre Parkanyi
Zakelijk leider Theater EA

Vrijdag 13 jullie?

Zeer fris, erg vermakelijk, maar vooral behoorlijk confronterend. De spiegel wordt je wel even voorgehouden! Fijn om er met open ogen in te tuinen om zodoende tot een broodnodig stukje besef te komen! Met een grote glimlach de voorstelling door en gespreksstof nadien.

Veel meer dan een performance alleen!!!

Op Oerol heb ik My dinner with André gezien en was onder de indruk van het stuk, maar vooral van de speelsters Johanna en Jacqueline. De vrouwen maakten de voorstelling intiem, ondanks de felle kou en wind bij de Wierschuur. Mijn zus en ik hebben nog lang nagepraat over de inhoud van het stuk.

Beste recensent,

Als mede-regisseur van de voorstelling die u bespreekt, wil ik een korte reactie geven op wat u schrijft. Niet op de mening die u geeft. ik respecteer uw mening en apprecieer zeer dat u naar de voorstelling bent komen kijken.
De voorstelling was overigens het resultaat van een aantal workshops, die door individuele kunstenaars in Cairo zijn georganiseerd – en die Jochem Stavenuyter en mij hebben uitgenodigd – met name om bepaalde mime technieken te leren – In die zin was de voorstelling een echte uitwisseling. Tijdens de repetities brak de revolutie uit – waarin een aantal van deze acteurs een grote rol had en gewond is geraakt . Maar dat terzijde.

Ik wil opmerken dat er een enkele feitelijk onwaarheid in de tekst staat. Er was geen scène met maskers van een vuig kijkende Mubarak – of u zou Mubarak moeten herkennen in het masker van een huilende baby.

Maar belangrijker: Er staan een paar generalisaties over Arabieren en Egyptenaren, die niet alleen onjuist zijn, maar ook denigrerend – en niet in een recensie passend. Zoals de zin ‘Voor de Egyptenaren moet het een bijzondere ervaring zijn geweest om zich vrijelijk te kunnen uiten.’
Denkt u dat werkelijk? Denkt u dat Egyptenaren zich niet vrijelijk uiten – bent u een Egypte deskundige? U schrijft – voor wie wel eens in Arabische landen is geweest – is dat (de ruzie terwijl iemand op straat ligt) een zeer herkenbare situatie.
Dergelijke zinnen tonen wat mij betreft vooral de noodzaak aan – om meer en diversere voorstellingen en muziek uit Arabische landen naar Nederland te brengen – om ruimte te geven aan de nuance – en het inzicht dat de dilemma’s waarmee mensen in Egypte te maken hebben, niet zoveel verschillen van hier in Europa – of waar dan ook ter wereld.
Toen Salam Yousri (een van de theatermakers) twee jaar geleden Oerol bezocht, werd hem door vele mensen gevraagd: Oh – bestaat er dan theater in Egypte?
Als zelfs een goed voorbereide recensent als u een dergelijke zin schrijft, dan hoop ik dat we de tijd krijgen – met voorstellingen, films, literatuur- om dat beeld bij te stellen.

Met vriendelijke groeten,
en hopelijk tot een weerzien in het theater,

Guido Kleene

Dit alles is onder meer het gevolg van het nieuwe (Kunstenplan) stelsel en een slechte afstemming van de adviseringtrajecten tussen OCenW en FPK Er ontbreekt gewoon een goede regie tussen locale en landelijke overheden. Weeffouten zullen ze dat wel gaan noemen……
De landelijke overheid (OCenW) staat voor een open intekening op de Bis-jeugd in Groningen voor (twv E. 500.000). De stad Groningen lijkt de stadspoort voor ‘open’ inschrijving te hebben gesloten (met een schamele bijdrage van E.40.000 en de provincie Gr met E. 0.0).
Door deze miserabele afstemming zie ik als verliezer: het jeugd- en jongerentheater met nog minder landelijke financiele armslag, dan de onevenredige bezuiniging die het al moet incasseren!

Gisteren zondag 24 juni

heen geweest was echt boeien verhaal

en goede gespeeld door alle acteur en actrice

Met deze recensie ben ik het volledig eens. Volgens mij moet het feit dat Abramovic aan Wilson de vrije hand heeft gegeven om haar leven en dood te ensceneren worden gezien als haar kunstwerk. Ze geeft nadrukkelijk de controle uit handen in een stuk dat gaat over controle en het gebrek eraan. In mijn ogen wordt haar kunstwerk juist sterker doordat je vooral de hand van Wilson terug ziet. Eigenlijk is vervolgens het beoordelen van het theaterstuk zelf een ander verhaal. Daarom verdient deze voorstelling twee recencies. Een als kunstwerk en een al theaterstuk. Ik vind die gelaagdheid intessant en dus het kunstwerk geslaagd. De voorstelling van Wilson vond ik met vlagen prachtig en dan weer pathetisch. Er was geen wrijving of spanningsboog, behalve in de losse anekdotes. Het was estethisch gezien voortdurend maar mooi; ik miste ook de rauwheid die bij Abramovitch hoort.

Foto: Robert van der Ree ©

Mooi, ontroerend en soms ook grappig ondanks het verdrietige verhaal van de chinees.

Prachtige voorstelling, vooral de combinatie van expositie, huifkartocht en voorstelling. Hilarisch!

Het was een treurige voorstelling, de acteurs deden hun best, maar het stuk was gewoon waardeloos. Als regiseur mag je je toch wel ernstig achter de oren krabben bij zo’n wanprestatie.

Dank je wel, gaan we doen.

De naam van de actrice en de oprichtster van Het NUT is Floor Leene en niet Floor Keene. Willen jullie dit aanpassen het staat altijd zo slordig.

Vriendelijke groet Greg Nottrot

JEUGD in Amsterdam het NAKIJKEN.
Amsterdamse Kunstraad motiveert nergens een visie waarom (Podium) Kunst voor Jeugd en Jongeren zo’n lage prioriteit krijgt als minst kapitaalkrachtige groep. Slecht voorbeeld van de Hoofstad waar meer dan 25% van de bewoners Jeugd en Jong is of studeert!
Zij sparen geenszins Toneelmakerij (zwaar gekort door rijk en provincie), Krakeling (enige specifieke jeugdpodium in nederland), ISH, Terra, Syndicaat, ZEP, IT’sfestival en ga maar even door… Ook met nieuwkomers Aya, Oorkaan, Rapak minder budget. Wat is dat toch met Amsterdam dat zo slecht voor de jeugd zorgt…..

Ja, idd dat evenwicht, goed gezien! Ik wil er graag nog een keer naar toe, want er valt veel meer te zien dan 1 x te behappen. Waarom blijven voorstellingen zoals deze zo kort te bezoeken???? Hulde aan schrijver, componist en alleskunner Jef H.!