Alle reacties

Ik keek op Netflix en zag een fantastische voorstelling. Ik lachte, ik huilde en keek met open mond naar iemand die een uitvaart als decor gebruikt om met het grootst mogelijke mededogen de mens een paar broodnodige tikken uit te delen. Helsen toont ons op cynische manier de menselijke eenzaamheid en toch krijg je met hem zin om te dansen. Hij maakte een hybride show waarin theater en comedy het beste in elkaar combineren om zijn vinger op onze wonde te leggen. Topklasse!

Jeroen, het was de registratie. De tekst is inmiddels aangepast.

Mooie recensie. Wat ik mis: Is de tv registratie beoordeelt of is de voorstelling in het theater gezien?

Alize,

Maar al te vaak zie ik in metoodiscussies weer het argument van de ‘interessante persoonlijkheid’ en het ‘grote talent’ van de beklaagde ingebracht worden.

In mijn ogen deed Azzini heus niet onder voor zijn vakgenoten en kon hij prima regisseren bij een groter gezelschap. Waarom niet? Hij was er immers – net als zijn vakgenoten – voor opgeleid. Maar iedereen die met ‘het grote talent’-argument in een metoodiscussie aan komt zetten, heeft mij nooit kunnen uitleggen waarom dat ‘grote talent’ nu zo onderscheidend was van zijn andere vakgenoten. En ook jou is dat niet gelukt. “Drive”, “betrokkenheid” en een visie op wat je maakt, zijn noodzakelijke basisvoorwaarden voor elke theatermaker om überhaupt ergens toe te komen. En dan begint het pas…

Als Marcus A. als enige probleem had gehad dat hij werk en privé moeilijk kon scheiden, was het nooit zover gekomen en had hij – daar geef ik je gelijk in – niet een uitzonderlijk probleem. Maar zelden, zeeeer zelden, komt het voor dat deze mensen vervallen in decennialang machtsmisbruik, (seksuele) intimidatie en pesten.

Soms wordt in dit soort discussies dit soort gedrag verward met ‘excentriek gedrag’ dat weleens geassocieerd wordt met ‘groot talent’. En ook daar ligt de oneigenlijke ‘mythevorming’ al op de loer.

Iedereen verdient het om eerlijk beoordeeld te worden op talent, persoonlijkheid en gedrag.

In iets langere bewoordingen: iets te kort door de bocht ja….

Wat Jeroen zegt. Vreselijk kort door de bocht Alize.

Alize, je reactie is nogal kort door de bocht. Je lijkt te zeggen dat voor mooie kunst aanranding en vernedering van werknemers noodzakelijk is. Dat bedoel je toch niet? Ik ben het met je eens dat protocollen niet helpen en dat kunst niet steriel moet zijn. Maar ik denk dat er wel een gigantisch te bespreken gebied is tussen de vrijheid om goede kunst te maken en de vrijheid om mensen in hun broek (volgens NRC) te graaien en de therapie in te helpen. Dat gebied moeten we bespreken. Maar dat een cultuur van tien jaar lang vernederen en aanranden voorkomt uit ‘gedrevenheid’, is kul.

Misschien zou je ook willen bedenken hoe het is geweest voor de mensen die dit hebben moeten ondergaan. Die nu de vergaande psychologische gevolgen van het gedrag van Azzini ervaren. Voor je zegt dat het voor Azzini allemaal erg vervelend is.

Joost, ik vind je reactie getuigen van luiheid. Neem even de moeite om haar naam in te voeren als zoekterm op de theaterkrant. Dan zie je meteen wat ze gedaan heeft, hoe lang ze al bezig is etc..Je suggereert een gebrek aan noodzaak terwijl je niet eens weet wie Alida Dors eigenlijk is (omdat je niet de moeite hebt gedaan je even te verdiepen). Wat betreft Alize Zandwijk. Die is al een tijd weg. Kom onder je steen vandaan.

Dit is natuurlijk een ramp. Voor alle betrokkenen die beschadigd zijn. Maar ook voor het theaterveld is dit een catastrofe. “Azzini wist geen onderscheid te maken tussen privé en werk”. Tja… welke kunstenaar weet dat wel? En goddank. Marcus Azzini is een van de meest interessante regisseurs in Nederland en Oostpool van enorm belang voor ons theaterveld. Juist de ongelofelijke drive en betrokkenheid maakte daarbij het verschil. Het is heel belangrijk om een heel eerlijk gesprek te hebben hoe we hier als veld mee omgaan. Maar laten we ons vooral niet kapen door codes en protocollen die slechts schijnveiligheid bieden en het daadwerkelijke krachtenveld verdoezelen. De theateromgeving moet veilig zijn maar mag nooit een risicomijdende en klinische ruimte geworden. Daar is het land al mee volgebouwd en betekent het einde van de kunst.

Ik ken iemand die dingen heeft meegemaakt bij Oostpool. Dank dat jullie dit naar buiten brengen.

Sorry, ik doe nu toch even heel dwarsdenkend. Waar ligt precies haar genoemde ‘lef, daadkracht en leiderschap’? Qua concrete voorbeelden, eerdere projecten enzovoort?

Ik snap dat ‘pionieren, bevragen, de boel op te schudden en gewoontes te doorbreken’ in deze tijden een duidelijk pluriform pluspunt is. Maar ik zie alleen nergens hoe dit tot op heden concreet tot uiting is gekomen.

Eerlijk, dit ligt vast aan mij, het zijn immers rare tijden. Ik neem aan dat Alida in de eerste plaats supertrots is om vanwege haar eerdere prestaties deze promotie te ontvangen. Maar wat heeft zij dan eerder gepresteerd, en waar? Ik heb ongetwijfeld haar eerder opgebouwde reputatie helegaar over het hoofd gezien, voorwaar mijn oprechte excuses.

Eerlijk, ik ben van de generatie Alize Zandwijk, waar ik altijd urgent en indringend theater zag. Ik zie dit ook graag in de toekomst, ook onder de huidige artistieke leiding. Toch vrees ik een lege(re) huls, een verdienmodel. In plaats van de menselijke noodzaak,.

Dit roept zoveel vragen op. Ik hoop dat Oostpool nadenkt over compensatie.

En voor wie geen genoeg kan krijgen: inclusief theatergezelschap Theater Babel Rotterdam streamt gratis de voorstellingen van ‘Ik via de ander’, in regie van Paul Röttger, die gepland stonden maar waar geen publiek bij aanwezig mag zijn. Op zaterdag 9 en 16 januari, telkens om 14:00 en 17:00.

Meer info op www.theaterbabelrotterdam.nl.

En lees zeker de mooie recensie van Luuk Verpaalen op Theaterkrant er nog eens op na!

Dank voor beide reacties. De recensie van Adem had ik nog niet gezien. Mooi!

Dank voor deze recensies en de rangschikking, want de nummer 1 was aan mijn aandacht ontsnapt. Alsnog gekeken; wat een geweldige voorstelling!

We hebben Adem eerder hier besproken: https://www.theaterkrant.nl/recensie/adem/nasrdin-dchar-i-s-m-wat-we-doen-en-theaterbureau-de-mannen/

Klopt, Adem kan gezien worden als een (prachtige) oudejaarsvoorstelling, maar we hebben gekozen voor voorstellingen die door iedereen van Groningen tot Zeeland rond 31 december kon worden bekeken/beluisterd.

Nee, ik wist niet dat ‘Schuif gezellig aan’ uit Sesamstraat komt, en dus een link heeft met Aart Staartjes. Dank voor de toevoeging. Het maakt het openingslied van Beuving en Nederkoorn nóg indrukwekkender.

Ik mis hier alleen de mooiste, Adem, van Nasrdin Dchar!

Dank voor deze recensies:ben het helemaal met u eens wat nummer 1 betreft. U weet toch wel dat de zin ‘ schuif gezellig aan’ een citaat uit een liedje van Sesamstraat is en daarom zo goed gekozen is, omdat dat een programma
waar Aart Staartjes jarenlang in mee speelde.? Dat maakt die zin nog mooierin dit geheel.

Leuk. Een souvenirwinkel!