Wunderbaum

Boekbespreking Declaus Theatertekstkritiek Ontheemde personages in banale situaties 29 oktober 2019

Annelies Verbeke (Dendermonde, 1976) heeft een voorliefde voor ontheemde personages in banaal-alledaagse situaties. Haar gelauwerde roman Dertig dagen (2015) is daar wellicht het ultieme voorbeeld van: een dromerige, dolende huisschilder – met Senegalese wortels – neemt dagelijks interieurs in de Vlaamse Westhoek onder handen, en ontfermt zich daarbij over de vaak excentrieke bewoners ervan.  (meer…)

Muziektheater Wat heb ik nou aan mijn fiets hangen - Wunderbaum, Theaterhaus Jena, Theater Rotterdam 5 september 2019

‘Kom, kom niet. Kom, kom niet.’  Met vochtige ogen en een snik in haar zoete stem zingt de Iraakse vrouw, gezeten aan een wankel kampeertafeltje, een ontroerend lied dat de tweestrijd van iedere vluchteling lijkt te vatten. Want Europa lijkt een verleidelijk paradijs, maar als je er eenmaal bent aangekomen, valt het niet mee om je thuis te voelen. En andersom geldt vrijwel hetzelfde: een oude moeder die haar zoon smeekt om terug te komen, maar nee, het is toch beter van niet. (meer…)
Toneel Deutschkurs - Theaterhaus Jena, Lizzy Timmers 24 april 2019

Een Duitse vrouwenstem met een typische leraressentoon citeert Goethe, wie anders? Het gaat erom dat je je eigen taal beter begrijpt als je ook aandacht hebt en vooral kennis van andere talen. Daarna somt ze de verworvenheden van het Duits op: het is de taal van Goethe, Kafka en ook Beethoven. Als je Duits spreekt, kun je communiceren met mensen uit Oostenrijk, Zwitserland en zelfs België. Het is de taal van de hogere cultuur. Duits leren kortom is een ongekende verrijking en verbreding van je culturele horizon. (meer…)
Toneel Boulevard of Broken Scenes - Orkater, Internationaal Theater Amsterdam 12 januari 2019

Twee halfnaakte mannen met pruiken en in roze kamerjassen hangen over het balkon in de grote zaal van het Internationaal Theater Amsterdam. ‘Best chill’, vinden ze, ‘om hier gewoon een beetje te chillen of zo.’ Ze strijken het haar uit hun gezicht. ‘Ja, waarom moeten wij als acteurs altijd met een púnt komen of zo? Duchamp zette toch ook gewoon een wc-pot in het museum?’ De montagevoorstelling Boulevard of Broken Scenes laat zien dat er heel wat scènes ten onrechte uit een voorstelling worden geknipt. (meer…)
    Theaterkrant