Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
Een volle twee jaar hebben wij en zij er op moeten wachten, op het operadebuut van regisseur Ola Mafaalani. Zij had haar grote voorstelling bij Opera Zuid van het in Nederland maar weinig gespeelde A Midsummer Night’s Dream van Benjamin Britten al helemaal klaar, maar in het voorjaar van 2020 kwam de coronapandemie er tussen. (meer…)
Er zijn maar drie zangers, ze spelen met gebruikmaking van eenvoudige kledingstukken zeven personages. Aan het einde van de opera gaan ze allemaal dood. Een voor een lopen ze weg. Dat verdwijnen is een wezenlijk onderdeel van de voorstelling. Ook de drie musici verdwijnen en komen niet terug voor het applaus. (meer…)
Tsaar Peter de Grote (1672-1725), en vooral zijn incognito verblijf als leerling-timmerman op een scheepswerf in Zaandam, was omstreeks 1800 een zeer populair onderwerp voor lichtvoetige opera’s. Daarvan heeft Barokopera Amsterdam er drie onder het stof vandaan gehaald en door elkaar gemonteerd onder het motto: ‘Wie is de ware Peter?’ Was hij een brute dictator of een verlichte vorst? Leek hij wellicht op de hedendaagse Poetin? Is er ook in zijn geval sprake van nepnieuws en ordinaire propaganda? (meer…)
Lijnrecht staan de Abt van Disibodenberg en Hildegard van Bingen (1098-1179) tegenover elkaar. In een visioen vertelde Maria Hildegard een eigen klooster te stichten, maar ‘Een vrouw is niets, een vrouw kan niets, een vrouw mag niets, een vrouw kan niets zonder man,’ bijt de abt haar toe. Toch zet Hildegard door, alle dreigementen negerend. Het is de grimmigste scène in de nieuwe opera Hildagard waarin componist klarinettist Steven Kamperman op indrukwekkende wijze Van Bingens Ordo Virtutum afwisselt en uiteindelijk laat samensmelten met zijn eigen muziek. (meer…)
Woedend is de reusachtige cycloop Polyphemus als hij omgeven door rook bovenop een berg kubusvormige blokken ten tonele verschijnt. Niet eens zozeer uit jaloezie op het liefdespaar Acis en Galatea, maar vooral omdat hij ondanks … Lees verder
