Het Eurovisie Songfestival van het circus, zo noemde mijn buurman het Wereldkerstcircus in Carré. Daar zit wel wat in. Voor het 35-jarig jubileum zijn kosten noch moeite gespaard om het publiek te overweldigen met extravagante kostuums en internationaal toptalent. Deze show is wel erg verliefd op de wereldrecords die het in huis heeft, maar levert wat het belooft: een ruime variatie aan indrukwekkende circusacts.

De superlatieven raken niet op in de aankondigingen van spreekstalmeester Fred Butter. Elke act heeft wel ergens een prestigieuze prijs gewonnen of een plekje in het Guinness Book of Records bemachtigd. Het Royal Circus Moskou en Gia Eradze, de meest recente winnaar van de Gouden Clown, zijn de eregasten van deze avond en zetten direct de toon. In de openingsact trekken dames in circustentjurken aan ons voorbij en zweven luchtacrobaten door de arena in veelkleurig zijde. Dit belooft een avond te worden met het imposante, kleurrijke circus dat we kennen uit Monte Carlo.

Toch zijn het niet de vele imposante visuele spektakels die het meest bijblijven. De 23-jarige Michael Ferreri heeft niet veel meer nodig dan 11 ballen: hij is immers de enige jongleur ter wereld die ze allemaal tegelijkertijd in de lucht kan houden. Het dunnetjes overdoen van zijn wereldrecord is echter lang niet zo interessant als de rest van zijn routine. Op hoog tempo jongleert hij, voor en achter zijn lichaam, terwijl hij uit de nok vallende ballen even behendig opvangt. Het is niet alleen technisch knap, ook theatraal blijft de choreografie boeien.

Nog zo’n mooi uitgewerkte act komt van het Groot Chinees Staatscircus, dat een ander record op haar naam heeft staan: het grootste hoedenjongleernummer ter wereld. Ook hier ligt de aantrekking niet eens in de talloze hoeden die op de 24 hoofden van het gezelschap landen, maar in de mix tussen de circustechniek van het gezelschap en de bewegingstaal van Michael Jackson. Op ‘Smooth Criminal’ maakt het Staatscircus een act die continu van vorm verandert en dezelfde elektrische energie heeft die kenmerkend was voor Jackson.

Met al die strak uitgevoerde circusacts lijkt mislukken geen optie. Dat is anders in het deel na de pauze. De messenwerpers van De Jasters laten zien dat de discipline niet voor niks steeds minder te zien is. Het zou zomaar heel fout af kunnen lopen met Elena Busnelli die door echtgenoot Giacomo Sterza met messen wordt belaagd. De vele paarden die de piste betreden brengen eveneens een risico met zich mee: zullen ze wel gehoorzamen, of trekken ze hun eigen plan?

En dan is daar de derde en meest memorabele hoogvlieger van de avond, die de hele premisse van de show op zijn kop zet. Steve Eleky belooft een goochelshow te geven, maar heeft geen enkele succesvolle truc. Hij voert bekende evergreens uit en laat precies zien hoe wij als toeschouwers beduveld worden. ‘Professional magic’ noemt hij het schaterlachend. Hier geen verbluffende truc, maar een ode aan de mislukking. Waar het Wereldkerstcircus juist draait om virtuositeit en spektakel, is Eleky de clown die het allemaal weet te relativeren.

Eleky roept ook onbedoeld vragen op over de rest van de show. Wat zit er achter de magie? Is een act met vijf paarden die liefdevol door een menner worden aangespoord wel echt zo onschuldig als het lijkt? Of is het een slimme manier om het gebruik van dieren in circus minder controversieel te maken? Met 35 jaar op de teller heeft het Wereldkerstcircus een stevige traditie opgebouwd, maar houdt zich ook vast aan gebruiken die nu minder evident zijn.

Desalniettemin doet het Wereldkerstcircus wat het belooft. Het laat een brede variëteit aan circustechnieken zien, en geeft daarmee een dwarsdoorsnede van talent dat zich aan de internationale top van het genre bevindt. Een mooie avond om de kerstperiode mee in te luiden.