De toon van In Boxes wordt direct gezet: verhalenverteller Irina Koriazova wankelt het toneelbeeld in met haar armen vol met snoeren en kabels. Terwijl ze de kluwen ontwart en de kabels aansluit op schemerlampen, neemt ze ons mee in haar verhalen. Het toneelbeeld wordt gedomineerd door circa vijftig op elkaar gestapelde verhuisdozen. Ze hamstert herinneringen in die dozen, biecht ze op, en ze weet eigenlijk niet zo goed welke ze moet behouden en welke niet.

In Boxes is onderdeel van The Amsterdam Storytelling Festival, het vijfdaagse theaterfestival in Podium Mozaïek, waarin (met name Engelstalige) verhalenvertellers en muzikanten hun observaties en perspectieven delen met een publiek. De nadruk van deze editie ligt op het thema liberation en het vinden van vrijheid.

De opzet en scenografie van In Boxes zijn simpel maar helder: Koriazova bedient de schemerlampen in een do-it-yourself-lichtplan en vertelt ons anekdotes uit haar leven. Ze is zo’n acht jaar geleden met haar vriend naar Amsterdam verhuisd vanuit een kleine Russische stad en probeert sindsdien hier te aarden. Dat hamsteren van dozen (en herinneringen) heeft ze van haar moeder geërfd.

Wat volgt, is een minuut of vijftig aan losjes samenhangende verhalen. De meeste eindigen met een punchline of grap, maar het geheel wordt nergens een stand-up: de toon blijft bedachtzaam en voorzichtig, al heeft Koriazova geen moeite om ook op de lach te spelen.

De anekdotes worden aan elkaar verbonden door het overlappende thema van haar expat experience: de vrijheid en de eenzaamheid die komen kijken bij het emigreren naar een stad in het buitenland. Hoe maak je plek voor jezelf in Amsterdam, hoe definieer je thuis? Haar verhalen variëren van grappig (droge observaties over Amsterdam) tot dromerig en kwetsbaar (het einde van haar relatie). Het aspect van herinneringen verzamelen komt minder aan bod dan het onderliggende thema van altijd in beweging zijn en niet op één plek kunnen landen. De verhuisdozen bieden zowel identiteit als onstabiliteit.

Als performer heeft Koriazova een gunfactor. Ze is in deze setting duidelijk in haar element: een beetje chaotisch, beetje rommelig, maar warm en ontwapenend. Ze blijft in direct contact met haar publiek. Door de houtje-touwtje opzet van het decor houdt ze de voorstelling dicht bij zichzelf.

Dit is echter zowel een slimmigheid als een valkuil. Koriazova is een beginnende maker. De zelf meegebrachte schemerlampen en verhuisdozen illustreren het ietwat studentikoze gehalte van de voorstelling. In Boxes voelt daardoor eerder als een aanzet dan een af product. Ze heeft voldoende materiaal om vijftig minuten vol te krijgen, maar haar verhalen volgen elkaar niet altijd logisch op. Naar het einde toe begint dat wat te zeuren; een meer heldere opbouw en een meer toegespitste conclusie hadden daarin veel kunnen verhelpen.

Foto: Alborz Sahebdivani