De twee theaters van Parkstad Limburg Theater gaan vanavond niet open. Als gevolg van de verscherpte coronamaatregelen zijn Theater Heerlen en Theater Kerkrade in ieder geval tot en met 19 januari gesloten. Dat betekent dat ook theaterdirecteur Bas Schoonderwoerd vanavond thuisblijft.

We spraken in deze serie inmiddels uiteenlopende theatermedewerkers: zoals schoonmakers (die maken schoon), volgspotters (die hangen aan de volgspot) en gebouwenbeheerders (die beheren het gebouw). Maar wat doet de theaterdirecteur eigenlijk op een reguliere werkdag?

Voor Bas Schoonderwoerd, theaterdirecteur van Parkstad Theater Limburg, en daarmee dus van Theater Heerlen en Theater Kerkrade, bestaat een werkdag vooral uit overleggen. Overdag althans. ’s Avonds zit hij het liefst in een van de zalen. ‘Mijn tweede leven.’

Gewoonlijk komt Schoonderwoerd tussen half tien en tien uur ’s ochtends naar kantoor. Vanaf half elf beginnen doorgaans de afspraken. ‘Als ik niet al onderweg ben dan. We hebben hier ook een directeur bedrijfsvoering die zich bezighoudt met de dagdagelijkse zaken in onze theaters, dus ik zit meer de dan helft van de tijd buiten de deur.’

Overleggen dus, heel veel en heel uiteenlopend. Van ‘bilaterale gesprekken’ met de teamleden van het management tot strategie- en coördinatiegesprekken en algemeen MT-overleg. ‘Daarnaast heb ik heel veel overleggen met externen: de Theateralliantie, of gesprekken met andere theaterprogrammeurs waarin we samen op willen gaan in internationale programmering.’ Bovendien onderhoudt hij goede banden met de wethouders van Heerlen en Kerkrade, en voert hij gesprekken met fondsenwervingsbureaus. ‘Zo vliegt de dag door, van overleg naar overleg,’

Als hij niet bij externe afspraken wordt verwacht, fietst hij overdag regelmatig heen en weer tussen de theaters in Heerlen en Kerkrade. Tussen alle overleggen door probeert hij veel rond te lopen. ‘Ik ben van het walk around-management. Onze artiestenfoyer is bijvoorbeeld ook beschikbaar voor kunstenaars uit de regio. Daar loop ik graag even naartoe, en dan loop je bijvoorbeeld iemand als theartermaker Lieke Benders tegen het lijf. Daar maak je dan even een praatje mee.’

Zodra de bespelers van die avond zich tegen het einde van de middag in het theater melden, krijgt Schoonderwoerd een berichtje van de artiestenportier. ‘Bij voorkeur gaan de programmeur en ik dan altijd even naar beneden om ze welkom te heten. Dat lukt niet altijd en er is sowieso altijd te weinig tijd voor, maar ik probeer het altijd.’

En ’s avonds dus als het even kan gaan kijken in de zaal. Vorige week zag hij daar de monologen Liefdesverklaring van Romana Vrede en Tom Pain van Bram Coopmans, in het kader van Het Nationale Theater Speelt Altijd. Fenomenaal, vond hij de performance van Coopmans. ‘En Romana: hoe zal ik het zeggen? Het komt zo dichtbij. Het is alsof je een vriend treft op het podium.’

Dan krijgt Schoonderwoerd een berichtje. Er staat iemand op hem te wachten. ‘Oh, wacht, Roel Wever staat hier voor de deur, onze nieuwe burgemeester. Ik moet gaan ophangen. Heb je zo een beetje een beeld?’