Alle reacties

Ik ondersteun deze brief en zou deze graag willen ondertekenen. Fee de Koeijer

Reactie op Eelco Smits die uitgerekend mij de les moet lezen over dit onderwerp, waar ik al zijn hele levensjaren voor heb gestreden.
IK BEN DIE HANDTEKENING IN LEVENDE LIJVE!
Ik ben onderdeel van De oplossing en niet Het probleem. Beetje respect voor de voorloper hiervan zou op zijn plek zijn!

Ik onderteken ook graag!

Helder verhaal van Piet Menu . Dank daarvoor. Meer aandacht voor de gevolgen en de consequenties die het gedrag veroorzaken / veroorzaakt hebben, is goed en belangrijk. Openheid stimuleren en meer delen; goede zaak.
Het hoort er niet bij. In geen enkele sector trouwens.

Thomas de Brrd

Goed verhaal, dat uitnodigt om verder uit te werken. Ik ben beschikbaar.

Beetje kinderachtige en overtrokken reactie. Zeer goed geschreven recensie. Wil dit wel zien nu.

Wat een verschrikkelijk nieuws. Wat een prachtige musical was dit. Gelukkig heb ik samen met mijn moeder genoten van een voorstelling in de 1e week. Veel sterkte voor iedereen die zijn/haar hart en ziel in en aan deze productie heeft gegeven.

I am here
You see me
Allow me to dance with you
Come join me
I join you
We can move together
Slowly, gently, yet with purpose
Let’s find each other
So we can weave together
Like an equal pattern
In a colourful blanket
Caressing what need to be caressed

onthutsende analyse, zeer helder en verdient verdere uitwerking met consequenties en tsja, solidariteit aan het toneel, dat is altijd bijzonder ingewikkeld geweest, maar misschien nemen de bis-gezelschappen eens een keer meer dan hun eigen verantwoordelijkheid in deze in 2en gedeelde toneelwereld, maar daar ben ik vooralsnog niet erg optimistisch over; misschien alle salarissen terugbrengen naar een niveau, dat alle toneelspelers, toneelmakers, toneelmensen, toneeltechnici enzo, dat iedereen i.e.g. zoveel verdient, dat niet alleen de koelkast gevuld kan worden, niet alleen de huur betaald kan worden, niet alleen een huis gekocht kan worden, niet alleen de creche betaald kan worden, niet alleen maar je reiskosten vergoed worden, niet alleen maar per voorstelling betaald worden, niet alleen maar per repetitie betaald worden, ga zo maar door, maar dat je af en toe ook iets voor jezelf mag kopen. geen onderbetaling, geen nulurencontracten, en ga zo maar door. misschien toch even de koppen bij elkaar steken.

Goed om dit te lezen. Er is natuurlijk geen corruptie in Nederland maar als je de juiste mensen kent dan voldoe je vast ook aan de criteria. Ook is het nuttig om op goede voet te staan met mensen die faciliteren.
We doen het allemaal.
En dat komt omdat de ruimte steeds kleiner wordt. We worden opgehokt. Bert Haanstra liet het al in een film zien met die twee aquariums met ratten.
We maken onszelf kapot.
Ik blijf de verbinding zoeken met collega’s en publiek en probeer mijn kennis door te geven binnen de structuren die er nog zijn. Kwaliteit kost geld en het bekijken van collega’s ‘on stage’ hoort ook bij je voorbereiding…

Zoals ik schrijf, betreur ik het ten zeerste dat ik de voorstelling niet live kon zien, zeker een uitvoering als deze. Maar corona dwingt, zoals u wellicht weet, tot een live stream, helaas. Met excuses aan alle ‘kaboutertjes’. Ik verbind geen conclusies, ik stel slechts dat de stemmen vervormd zijn en daardoor veel tekst slecht verstaanbaar is. Ik ben daarin niet de enige. De Duitse theatersite ‘Nachtkritik’, wel live aanwezig bij de première in de Müchner Kammerspiele, spreekt zelfs over een ‘Alptraum’, een nachtmerrie als het gaat om tekstuele verstaanbaarheid. Ik had inderdaad componist van het geluidsontwerp moeten noemen, Richard Janssen. Bij deze alsnog zijn credits.

Dank voor dit heldere artikel. Ik voeg graag mijn naam toe: Nick Renzo Garcia.
4e jaars acteur, toneelacademie Maastricht.

Ik zal kijken en luisteren. Dank.

Ps. Doet me overigens even later terugdenken aan een communistisch dogma van een iets andere orde, namelijk Stalins credo: Vertrouwen is goed, maar controle is beter. Helaas zijn we wellicht op het punt aangekomen dat wat georganiseerd wantrouwen ons verder kan helpen.

Beste Kester,

‘Het decor is van Lena Newton, de video van Rodrik Biersteker en de kostuums door Teresa Vergho’
Namens alle kaboutertjes die verantwoordelijk waren voor de 80 minuten durende audio compositie in deze volledig geplaybackte voorstelling zou ik je willen aanraden voortaan streams van voorstellingen die ‘live’ over twintig speakers draaien niet op je laptop speakertjes te beluisteren om er dan vervolgens allerlei onzinnige conclusies aan te verbinden.
(overigens was Medea Matrix voor 80 procent live gesproken)

Dank Nan en Ingrid, voor dit werk. Het is niet fijn om zo te moeten namen en shamen om de ongelijkheid aan de kaak te stellen, maar het is jammer genoeg wel heel erg nodig.

Het is een oude marxistische wijsheid dat er iets goed misgaat als arbeiders het product dat zij vervaardigen, zelf niet meer kunnen veroorloven. In een volle zaal operabezoekers, zijn het volgens mij steevast de mensen op het podium die weliswaar de meest glamoureuze jurken en pakken dragen en daarmee een droom van welvaart uitdragen, maar tegelijkertijd maandelijks veruit het laagste bedrag gestort krijgen.

Onlangs ontdekte ik dat de meeste van de gesubsidieerde culturele instellingen in Nederland te wobben zijn, omdat zij financieel afhankelijk zijn van het openbare bestuur. Een journalist die hier zin in heeft, zou eens haarfijn in kaart kunnen brengen hoe de ongelijkheid zich binnen de instituten zelf manifesteert. Wat verdient bijvoorbeeld een ’talent’ in verhouding tot het vacatiegeld een bestuurslid? Onderzoeksjournalistiek als activisme! Ik ben voor.

Een belangrijke, indringende en ook verwarrende brief waarvan we de oproep op dit moment niet meer naast ons mogen en kunnen neerleggen.

Uit de meeste reacties blijkt dat deze noodzaak zeer algemeen wordt gevoeld. Uit sommige blijkt ook dat de toon als hard wordt ervaren. En dat niet duidelijk is wie precies wordt aangesproken: de volledige ‘witte kunst en cultuursector’ waaraan hij gericht is? Is elke witte kunstenaar onderdeel van dat losgezongen witte veld? Dus ook de witte ondertekenaars? Ook de instellingen die zich inspannen om verandering te veroorzaken? Heeft dat dan allemaal geen zin?

En hoe verhoudt deze brief zich tot het prachtige Amerikaanse voorbeeld waarop hij is gebaseerd? Waarin de schrijvers zich plaatsen in de traditie van August Wilsons “The ground on wich I stand”? Is ons theater- en subsidiebestel vergelijkbaar? Of is alleen de indringende en aansprekende vorm geleend?

Het belang van de inhoud van deze brief staat boven alle twijfel, net als de noodzaak nu ook echt naar onszelf en elkaar te kijken en daar consequenties aan te verbinden. Laten we dat voorop blijven stellen en ons niet laten afleiden door de toon waarop we daarop worden gewezen. En laten we die toon dan nog helderder kiezen. Dat kunnen we. We zijn verdomme kunstenaars.

Lees hier de Amerikaanse brief: https://www.weseeyouwat.com/?fbclid=IwAR12bwznBSvaiKCdrXAm-2W1Hj8JQJsh8RDJSsSZ5VkJOcoGI7neN-J-bpY

Een brief die een herkenbaar ongemak aan het licht brengt. Vorig jaar trad ik terug als ‘oudere’, witte theaterdirecteur, vooral omdat ik voorvoelde dat ik niet meer de persoon was om antwoorden op urgente vragen-van-nu te beantwoorden. En die ervaring wilde ik mezelf eg en ‘mijn’ theaters besparen. Kortom, de brief raakt aan iets wezenlijks. Maar een oplossing is nog ver weg, vrees ik. Luisteren naar elkaar is een begin.

Dag Nan,

Een vrouw naar mijn hart ;-). Corona zou een kans kunnen zijn om zaken die minder fraai zijn te kunnen veranderen. Ik vrees echter de reflex van de bestuurslaag: houden wat we houden kunnen. Veel cultuurinstellingen hebben een financieel waterhoofd aan directies. De lijst die ik had opgesteld met de culturele grootverdieners was relatief willekeurig (ze hadden de ‘pech’ de jaarcijfers te publiceren).
Er zijn nog meer uitschieters als de directeur van het Kunst/Gemeentemuseum in Den Haag maar hij is daarnaast ook directeur van het Escher Museum. Dan kom je ongetwijfeld boven de Balkenende-norm. Dat er maar 3 makers in staan wil niet zeggen dat dat hun totale verdienste is. De artistiek directeur van het Internationaal Theater Amsterdam werkt uiteraard buitenshuis aan producties en de artistiek directeur van het Nederlands Dans Theater heeft bedrijven geregistreerd staan in Nederland, Noorwegen en Groot-Brittannië. Elke choreografie wordt apart betaald : bij verkoop en bij heropvoering. Er zijn meerdere choreografen en regisseurs die directeur zijn en daarnaast een eigen bedrijf hebben. In jaarrekeningen kun je niet zien wat het ‘extra’ honorarium bovenop hun artistiek-directeurssalaris is voor een voorstelling die ze maken.
Wat ik achter de schermen gehoord heb na mijn artikel bij het Cultureel Persbureau is dat acteurs en dansers die op projectbasis of in een tijdelijke baan, soms ingeschaald worden op een lage cao-schaal. Dus je hebt 7 jaar werkervaring maar je wordt ingeschaald op 2 jaar. Je slikt het want inderdaad voor jou 100 anderen. Ook freelance regisseurs werken voor 1 vast projectbedrag voor bijvoorbeeld een maand, terwijl van tevoren al bekend is dat het in werkelijkheid 3 maanden kost.

Ik gun iedereen een goed salaris, zeker als je verantwoordelijkheid draagt voor een grote instelling. De hele schil van belangenbehartigers, brancheverenigingen, bestuurders etc. zal corona glansrijk overleven. Maar de makers van kunst en iedereen die met opgestroopte mouwen bouwt, pr verzorgt, tournees managet: de ‘onderkant’ zal sneuvelen. Het neo-liberalisme heeft zich verankerd in wat ooit een licht anarchistische, creatieve sector was. Tijd voor overheidsingrijpen (na de verkiezingen?) en een guerilla van kunstenaars.