‘U gaat, ik blijf achter’, constateert Hamlet, de uit oorlogsgebied ontvluchte hotelbediende, die ooit zelf degene was die vertrok, noodgedwongen, maar in zijn nieuwe hoedanigheid gedoemd is om altijd weer achter te blijven. Gelaten voorziet hij zijn gasten van koffies en cocktails, hij slaapt met ze of voert vriendelijke conversaties. (meer…)
De spelers van De Theatertroep vertellen het publiek over hun nieuwe productie Blauwe Lucht. ‘Het is de theaterbewerking van een boek’, legt een van hen uit. ‘Van een roman in een roman’, vult de ander aan. ‘Maar het is géén voorstelling’, zegt de derde. ‘Nee, het is meer een voorstel voor een voorstelling.’ Ook dat relativeren de anderen: ‘Het is eigenlijk een póging om tot een voorstel voor een voorstelling te komen.’ Daar zijn ze het over eens: ‘De vijfde poging!’ (meer…)
Het Betty Asfalt Complex wordt Theater De Richel. Dat maakt het theater vandaag bekend. De Theatertroep neemt de exploitatie van het theater aan de Nieuwezijds Voorburgwal in Amsterdam over van Paul Haenen en Dammie Van Geest. Met de naamswijziging zet het collectief de naam voort van het door hen 10 jaar lang uitgebate theatercafé De Richel in de Nes. (meer…)
In Wie de fuck is Alice volgen we een jonge vrouw die zich diep in de schulden heeft gestoken, en in één nacht een bedrag van tienduizenden euro’s bij elkaar probeert te bedelen bij vrienden en familie. De kluchtige stijl van De Theatertroep levert hilarische scènes op, maar zit ook het dramatische potentieel in de weg. (meer…)
‘De mens is een zwijn voor de medemens.’ Als ober in een twijfelachtig etablissement kan Nicoline Raatgever de walging voor haar gasten nauwelijks verhullen – ze onderneemt er overigens ook geen enkele poging toe. De ontmaskering van fatsoen en waardigheid staat centraal in drie voorstellingen die donderdag op de Parade in Eindhoven het mistroostige weer trotseerden. (meer…)
Theatercafé De Richel moet in augustus 2024 vertrekken uit Frascati 4 in de Amsterdamse Nes. Frascati wil het pand volledig vrijmaken en daarna ‘de sleutels letterlijk uit handen geven aan een verbond van makers’. Café-uitbater De Theatertroep is op zoek naar een nieuwe locatie.
Eén ding staat meteen vast als je de theatertent betreedt: het gaat hier verschrikkelijk gezellig worden. De toneelspelers van De Theatertroep zetten vanaf de inloop de toon, door het publiek op passief-agressieve, dwingende wijze bij dit buurtfeest te betrekken: dansen zullen we, verdomme, en leuk zal het worden. (meer…)
‘Ook gij, Brutus!’ Ehh nee, het is in dit geval niét Brutus die zijn dolk in het lichaam van Julius Caesar plant; hij durft op het laatste moment niet. In deze kolderieke mash-up van Romeinse tragedie, Griekse mythes en actualiteitensatire, neemt De Spelersfederatie wel vaker een loopje met de verwachtingen van het publiek. (meer…)
De Theatertroep is het enige gezelschap dat de aloude traditie van de vaudeville in ere houdt. En dat doen de spelers met verve. Die andere liefde is de literatuur, en nu, verrassenderwijs, de Nederlandse literatuur want er heerst nog altijd het aloude misverstand dat Nederlandstalige auteurs geen toneel zouden kunnen schrijven. (meer…)
Toneelspelerscollectief Theatertroep gaat een eigen merk bronwater op de markt brengen. Dat maakten collectiefleden Patrick Duijtshoff en Rosa Asbreuk bekend tijdens het Paradisodebat. Met het water L’eau pour l’art willen ze geld verdienen voor de cultuursector. Per verkochte liter water gaat er 6 cent naar het Prins Bernhard Cultuurfonds. (meer…)
