Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
Een wezen, dat het midden houdt tussen mens en machine, is de stoelen aan het stofzuigen waarop de toeschouwers plaatsnemen. Boven het podium gaan trekken op en neer. Een filter van een lamp dwarrelt uit de toneeltoren naar beneden. Een yeti-figuur van kluwen snoeren dwaalt over het podium en er klinkt een onheilspellende soundscore, met af en toe een mechanisch gebrul. (meer…)
Zie ze rennen. In hun fleurige middeleeuwse kostuums, op hun grappige sloffen, zien ze er ook buitenaards uit. Verbeten, angstig, lachend, opgelucht, uitdagend. Zijn ze op de vlucht? Waarvoor? Zitten ze in een game? Af en toe passeren ze volgens een voice-over een ‘chapter’. En dan is het weer doorgaan. Verder, verder. Tot alles helaas stil valt. (meer…)
Een man en een vrouw. Heel verschillende types. Ze draaien cirkels rond elkaar, stellen zich aan elkaar voor en kiezen een anekdote om zichzelf bij de ander te introduceren. En dan begint het spel om te zien of het wat kan worden. Het is een mogelijke samenvatting van Happy Hour. Maar evengoed zou ik kunnen zeggen dat ze in het vagevuur zijn, die twee, en zich moeten bewijzen; zijn ze het waard om naar de hemel te mogen, of volgt nog een beproeving? De vloer is vlammend rood, er klinkt een helse pianodreun. En wat doen die wollige, wolkige creaturen hier? (meer…)
