Column Voor de televisie staan 1 september 2020
Ik ben niet joods. Ik ben geen indo. Ik heb geen oma die in het verzet zat en geen collaborerende overgrootvader. En toch houd ik me al bijna tien jaar bezig met de Tweede Wereldoorlog. Dat was niet vanzelfsprekend, want het enige dat wij vroeger moesten doen op 4 mei was opstaan voor de televisie. Op die manier probeerden mijn ouders ons duidelijk te maken dat dat moment belangrijk was. Verder hoefden we namelijk nooit voor de televisie te staan. En zo zaten we daar iets voor acht klaar en stonden bij het eerste signaal van de taptoe op, bleven twee minuten staan en gingen daarna weer zitten. (meer…)
TM artikel
