Tijdens Theatre Forever presenteert hiphopfestival Summer Dance Forever een avondvullend programma. Het DeLaMar wordt opgehitst door het al eerder besproken Bots Kingdom, Sons of Wind brengt een portie ‘bounce’ en Snack Break Movement Arts uit Los Angeles betovert het publiek met een zinderend duet. Absolute topper én killer afsluiter van de avond zijn The Ruggeds uit Eindhoven in samenwerking met het Amsterdamse Ghetto Funk Collective.

Het podium wordt gehuld in een dicht rookgordijn, erdoorheen schemeren de lijven van negen dansers. Allemaal staan ze achter een lange tafel vol computerschermen. Bounce van Sons of Wind gaat over nooit opgeven, altijd terug ‘bouncen’. En dat is precies wat de performers doen. Als elastiekjes schieten ze van elkaar weg en naar elkaar toe. Armen en handen zwaaien, dreadlocks zwieren erachteraan; de gehele groep zweept elkaar op tot één deinende massa.

De opbouw in het stuk werkt goed. Het publiek – waaronder veel jonge dansers, voornamelijk twintigers – moedigt hen joelend aan. Jammer is dat het gezelschap te lang verborgen blijft achter de computertafel. Wat doen ze daar? Pas na wat een eeuwigheid lijkt komen ze tevoorschijn, bewegen zich om beurten naar voren in stroboscopisch licht. Aangezet door de Engelse liedtekst ‘What what’ dagen ze elkaar uit, produceren een staaltje razendsnel voetenwerk om u tegen te zeggen.

Snack Break Movement Arts, bestaande uit duo Lady Em en Bboy Supa Josh, winnaars van de SDF Theatre Competition 2022, mixen streetdance met jeugdspelletjes in een dynamische choreografie. Op kinderlijke wijze tekent Lady Em met stoepkrijt een denkbeeldige hinkelbaan, waarop het tweetal afwisselend sprongen uitvoert. Supa Josh loopt minutenlang in een handstand over het speelvlak en draait in duizelingwekkende pirouettes om zijn partner heen. De wisselwerking in energie tussen beiden werkt aanstekelijk, werpt je terug naar dagen zonder zorgen.

Wanneer The Ruggeds en het Amsterdamse Ghetto Funk Collective als laatste de bühne betreden, gaat het dak er af. De act opent met een band op drums en basgitaar. De dansers betreden om beurten het podium en stellen zich aan het publiek voor – enkelen van hen dansten eerder bij Justin Bieber. In een prachtige choreografie, aangezet door groovy klanken, duiken, vliegen en vallen de leden over elkaar. Achterwaartse salto’s worden afgewisseld door ronddraaiende armbewegingen als centrifugerende wasmachines.

Onder een discobal van giga formaat wordt het bewegingspalet steeds zwoeler. Wanneer er paraplu’s bijgehaald worden, die in- en uitklappen, zoals een tekeergaand, kloppend hart, springen de bezoekers van hun stoelen en grooven mee. Het komt zelfs tot uitbundige publieksparticipatie wanneer een van de dansers ook host blijkt te zijn en de zaal meekrijgt in een pakkende choreografie: ‘Front, front, back, back, front, right.’ Danseres Lucy, die inmiddels heeft plaatsgenomen in de dj-booth, pakt het hele publiek in en draagt iedereen weg. Het avondvullende programma is een feestje dat een afterparty verdient.

Foto: Sjoerd Derine