De cartoonserie rondom het varkensmeisje Peppa Pig is al jaren een Nickelodeon-, NetFlix- en YouTube-hit en kent nu een tweede theatervoorstelling. De getekende figuren zijn hier poppen. De varkensneuzen als vooruitstekende stopcontacten zijn gebleven, met aan elke kant van hun neus een oogje. 

Bij populaire kleine-kinderbewerkingen is het een eerste vereiste dat de hoofdfiguren van televisie worden herkend. Dat is niet meteen het geval. De poppen worden bediend door spelers in het zwart. Die zijn minstens twee keer zo groot als de pop die ze bedienen. En dat doet afbreuk aan de herkenbaarheid. Alleen bij de volwassen (vader en moeder Big) weten de spelers zich goeddeels achter hun poppen te verbergen.

Verder is er door regisseur Mark Haayema niets nagelaten zoveel mogelijk op de televisieserie te lijken. De figuren zijn aanbiddelijk mooi en lief en leuk. Het verhaal altijd positief en leuk: Peppa is jarig. Het huis is versierd en ze mag haar favoriete ontbijt kiezen (pannenkoeken!). Ze gaat picknicken met al haar vriendjes, er is een speurtocht naar een schat. Heel, heel even maar, wordt het minder leuk als ze in het bos verdwaald zijn.

De voorstelling is voor kinderen vanaf twee jaar. Een kind van twee kan net lopen en al wat praten. Dat praten gaat door nadat het zaallicht uit en het doek op is. En vijftig minuten stil zitten is veel gevraagd. Gelukkig mogen de kinderen in de zaal meedoen: ze moeten allemaal zo hoog mogelijk springen, hard roepen om papa Pig wakker te maken (‘en nóg een keer!’) of op commando ‘Verrassing’ roepen wanneer Peppa’s vriendjes opduiken. Ook wordt er spontaan meegedanst op de eenvoudige liedjes, waarvan de coupletten meer dan eens terugkomen.

Is er voor de papa’s en de mama’s ook nog iets te genieten? In ieder geval wel op het moment dat de handige meneer Stier afscheid neemt omdat hij het erg druk heeft en ook nog ‘een keutel moet leggen’. Mama Big kijkt hem wel erg lang na, waarop papa Big enigszins verontrust zegt dat hij ook best handig is.

Een populaire televisieserie aanpassen voor theater lijkt (al jaren) een succesformule. Maar de overgang van het beeldscherm naar live en driedimensionaal vraagt creativiteit en durf. Hoe krijgen en houden we de aandacht van de kinderen? In de voorstelling Verrassingsfeest! gebeurt dat bij de liedjes van Floris de Haans. Maar ook als er opeens vanuit de lucht gekleurde lampjes neerdalen. Of wanneer er met wat eenvoudige attributen een autoritje met de hele familie wordt nagedaan. Meer kunst-en-vliegwerk in het theater loont. Lichteffecten, spannende decorwisselingen, de zaal in met de poppen, vuurwerk, als door de donder geslagen is er opeens alle aandacht van de allerkleinsten. Dit hebben ze nog nooit eerder gezien.

Foto: Wim Lanser