Wat kan er allemaal toch in een hoofdje spelen. Een geprojecteerd latexgezicht scheurt langzaam open, een duiveltje met zwart krullend haar piept tevoorschijn. Wat is er allemaal aan de hand? En voor we die vraag kunnen stellen, leidt een man in het zwart en met een tutu ons in het verhaal over Billie. Het wordt Killie Billie, een stoere naam. Billie gamet als een jongen, maar is een meisje met vlechten. Gewoon een kind, een hij of zij, het doet er niet toe. Maar een kind dat crasht, want papa en mama gaan scheiden.

Scheiding is een heftig thema voor een kindertheaterproductie. Hoe pak je dat aan? Froefroe hakt er nog dieper op in als het kind Billie een schuldgevoel wordt aangepraat: die scheiding van de ouders is zijn/haar schuld. Dat klinkt allemaal heel zwaar, en is het ook, maar Froefroe weet er zo’n theatrale draai te geven, dat het leuk, zelfs vreselijk grappig eigenlijk, en helder wordt. Of zoals ze het zelf aankondigen: ‘Keihard voor ouders en heerlijk voor kinderen.’ We zagen inderdaad kinderen gieren en mannen en vrouwen ronddraaien op hun stoelen.

Theater Froefroe is hét figurentheater uit Vlaanderen, dat met veel absurde humor en met visuele vondsten en grappen in een mix van beeld, projectie en live muziek, figuren, poppen en spelers laat schitteren in al hun glorie. Meestal zijn het totaaltheaterproducties, voor verschillende leeftijden. Er zijn compleet geschifte producties, maar ook producties over historische onderwerpen en gebaseerd op (kinder)boeken. De ene keer poëtisch, een andere keer kolderiek, tragisch, mysterieus, steeds met een maffe humor als basso continuo.

Deze keer leven de spelers zich helemaal uit op zijn ‘froefroes’ in hun spel met veel poppen en attributen, met uitvergrotingen en verkleiningen, met projectietechnieken en vooral absurde toestanden, hoewel het thema serieus is: Killie voelt zich schuldig als de ouders scheiden. De cast is in een regie van Marc Maillard vertrokken van een tekst van Yves De Pauw, maar heeft die helemaal naar hun hand gezet. Billie blijft een pop met vlechten, de vader en moeder zijn in het begin Barbie-en-Ken-poppen. Later wordt de moeder ook door zangeres-actrice Hanne Torfs vertolkt. Tussenin springt Maarten Bosmans rond als verteller en intrigant RudyRudy en steun en toeverlaat van Killie. Hij speelt met het kind de zotste spelletjes, zoals een geblokkeerde Aldi-kassa, en gaat heerlijk in overdrive in de gamespelletjes.

Er wordt behoorlijk wat afgegamed en allerlei gamepersonages verschijnen in het groot en het klein, al dan niet op het ronde en tollende scherm. Een reuzenspin verliest in een gevecht zijn poten, spuit bloed, maar weet toch een avatar met zijn gespoten draden vast te binden, grote monsterpoten slingeren het hoofdpersonage door de lucht, een bloemenfee valt in het klein uit de lucht, zakt in de mistwolken en kakelt in het groot haar toverspreuken. Alles baadt in een kermissfeertje, de rollercoaster draait, en hoe.

Op de schoolvoorstelling die ik meemaakte gingen de kinderen uit hun dak als er op het podium in volle 3D-glorie gegamed werd, op de familievoorstelling is het spel wat rustiger en krijg je meer de kans om mee te gaan in het toch wel tragische verhaal van Billie. Vader is er vandoor met een man die alleen rust wil in zijn muziek, moeder vreet zich dik, de voetbaltrainer staat aan de zijlijn. Hoe Billie zich toch weet te redden? Dat moet je zelf gaan zien. Het is in ieder geval geen zeemzoet sentimenteel einde.

Ondertussen is het genieten van deze typische FroeFroe-voorstelling. Alles wervelt, er is zoveel te zien, er zijn de geprojecteerde scènes in het klein, de taal is grappig, melig en gaaf, het spel van acteurs en actrices, met vaste waarden Dries De Win en Gert Dupont als manipulators, is daverend. Techniek, spel, en poppenspel gaan in elkaar over, onder de aanstekelijke en zwierige live-muziek van Fortress, en dat alles in een razend tempo. Dit is weer zo’n dolle knettergekke Froefroeproductie, die uitblinkt in totaaltheater, maar ook inhoudelijk het thema eerlijk aanpakt en tot de essentie uitbeent. Je moet het maar kunnen.