Het Haagse Korzo is deze weken het epicentrum van de Indiase dans en daarmee de ambassadeur van schoonheid uit een andere wereld. Voor de achtste editie van het India Dans Festival komen dansers van de andere kant van de wereld en uit Nederland bij elkaar om ons een blik te gunnen in een andere danscultuur. Daarvandaan zijn heel goed bruggen te bouwen naar onze (dans)wereld.

Waar de politiek het andere steeds meer politiseert, wordt de dans steeds meer het terrein waar diversiteit wordt gevierd, schrijft artistiek leider Leo Spreksel van het India Dans Festival in zijn voorwoord bij het programma. Dat dat even gezegd is.

Dankzij de aanzienlijke Hindoestaanse gemeenschap in Nederland, met een concentratie in Den Haag, heeft het India Dans Festival een voedingsbodem. Daaruit groeien behalve een publiek ook goede Nederlandse dansers, zoals Indu Panday en Poernima Gobardhan, die in Devi-ish! met hun soli de vrouwelijke energie in het universum eren.

Indu Panday pakt het in Devi (de feminiene kracht) klassiek aan. Begeleid door het Indiase duo Hari en Chethana, die de Indiase dans in Nederland promoten, belicht ze de vrouwelijke kant van het goddelijke (Shakti) via de eigenschappen van de tien wijsheidsgodinnen, zoals kracht en vernietiging (Kali), rijkdom en schoonheid (Tripurasundari), dood (Dhumavati) en medelijden (Tara).

Panday begint haar subtiele bewegingen in een bundel van lichtstralen die ronde vlekjes op de vloer schilderen. Ze heeft een mooie, blij-verlangende uitstraling; de gruwelijkere aspecten van de moedergodin (zoals Chhinnamasta, die zichzelf onthoofdde en zo de godin van de transformatie werd) zie je er niet aan af.

De solo Mātā van Poernima Gobardhan bestaat uit twee delen. Ze begint haar deel met een Baratanatyam-choreografie waarin Devi haar man Shiva (de dansende vernietiger) wijst op zijn afnemende belangstelling en probeert die weer op te porren. Er komen veel emoties voorbij, en het stuk eindigt niet onverdeeld gelukkig. Maar ja, wees maar eens getrouwd met de vernietiger van het heelal.

Dan verwisselt ze haar klassieke wit- en koperkleurige gewaad voor moderne zwarte kleren en danst ze op statige strijkersakkoorden haar eigen dans van een powervrouw die voor zichzelf staat, met gebalde vuisten en sterke armen, maar ook met de elegantie, de stampen en handgebaren van de Indiase dans. Los van de oeroude verhalen, tradities en verhoudingen heeft ze een eigenstandige positie in het leven – niet gemakkelijk, wel zelfstandig. Ze maakt haar eindeloze vlecht los en bevrijdt met haar haar ook zichzelf. Het is een goed voorbeeld van hoe het India Dans Festival klassiek en modern naast elkaar zet en elkaar laat inspireren.

Foto Devi: Varsha Ragh