Carry/Jump/Catch van Club Guy&Roni’s Poetic Distaster Club is precies wat de titel doet vermoeden. In drie episoden dragen de performers elkaar, springen met elkaar en vangen elkaar op. Tezamen wordt het een ritueel waarin de acht dansers een steeds hechter collectief vormen en hun publiek meenemen in hun concentratie.

Dat heeft even tijd nodig. In het eerste deel zien we hoe de performers elkaar, in verschillende variatie, optillen en langzaam door de ruimte dragen. Er wordt geëxperimenteerd met verschillende gewichten en lengtes. Het toneelbeeld vult zich steeds meer met verschillende duo’s of zelfs trio’s die elkaar dragen. Verschillende manieren om eenzelfde beweging uit te voeren is een interessant onderzoek, maar visueel wordt het wat repetitief. De bewuste traagheid van de bewegingen maakt het bovendien lastig om de aandacht erbij te houden.

Het tweede en derde deel zijn een stuk overtuigender. In het Jump-gedeelte springen de dansers niet letterlijk, maar starten een synchrone beweging waarin ze herhaaldelijk hun gewicht verzetten. De muziek wordt energieker en de groep beweegt zich in een cirkel door de ruimte. Tijdens de sequens worden verschillende bewegingen, schijnbaar op collectieve impuls, ingezet. Een deel laat zich plotseling op de grond vallen, staat op en sluit weer aan, brede grijnzen verschijnen tegelijkertijd op gezichten, en vuisten worden in monden gestopt. Er ontstaat een haarscherpe focus op het speelvlak, die ook het publiek niet onberoerd laat.

In het laatste deel laten de performers zich van een tafel vallen en worden door de rest opgevangen. Ook hier zien we verschillende variaties op een beweging, maar ditmaal met een groep die zichtbaar is uitgeput. Het risico wordt opgevoerd door het tempo te verhogen en bij elke val minder vangers in te zetten. Maar de Poetic Disasters Club gaat onverstoorbaar door. Meer nog dan een bewegingsonderzoek is Carry/Jump/Catch een ontwikkeling van een collectief, dat genoeg vertrouwen heeft opgebouwd om zich door de anderen op te laten vangen. Zelfs als dat in de finale maar één persoon is.