Pannen, pepermolens, messen en magnetrons. Een halve keukenuitrusting hebben beide buurmannen in een aanhangwagentje het toneel op gesleept. De kar staat tussen hen in. Met scharnierende planken ontstaan zelfs in mum van tijd modulaire aanrechtbladen. Links is het domein van ‘Lange Komkommer’ Andreas Denk; rechts dat van ‘Patat Aardappel’ Cherif Zaouali.

Volgens de folder van Plan d- zouden beide dansers in Buurmans Keukenparade de eetgewoonten van verschillende culturen onderzoeken en met elkaar verbinden. Couscous versus gehaktbal en kosher versus kletskoek, zoiets. Die clash komt niet helemaal uit de verf in deze jeugddansvoorstelling, bedoeld voor publiek van 0 tot 99 jaar (maar 4+ is wellicht iets handiger). Daarvoor oogt Buurmans Keukenparade al vanaf het begin als een te rommelige smeltkroes. Maar het dansend jongleren met alles wat in een keuken voorbij komt – van deeg tot ei en van snijplank tot selderij  –  werkt wel aanstekelijk. Te meer daar ze elkaar geregeld kokkerellend tot een dansduel uitdagen. De competitieve slapstick werkt bij jong en oud zeker op de lachspieren. En de dampende geuren op de smaakpapillen.

Halverwege zit nog wel een dip in de voorstelling. Als Denk zichzelf met giftige dampen bedwelmd en zogenaamd onderuit gaat, ontlokt dat ongelukje helaas geen reactie bij Zaouali. Ook het gegoochel met ingrediënten mag nog net wat geraffineerder – trucs zijn voor het oudere publiek nog behoorlijk doorzichtig. Maar gaandeweg de tournee zullen ze vast nog beter ingespeeld raken. De slapstick met voedsel ontaardt nu al geregeld in hilarische acrobatiek. Vooral de opzwepende muziek in Caribische, zuidelijke en mediterrane stijl (compositie: Kaveh Vares) geeft de voorstelling de vleugels die nodig zijn om alle losse scènes goed op het buurmannen-menu te krijgen (in regie van Mohamed Aadroun).

Met tempo en vindingrijkheid zit het bij beide heren in ieder geval goed. Niets is veilig in hun handen. Snijplanken worden drumstellen en lepels castagnetten. Al zou je van het gooien met eten nog wel iets kunnen vinden. Gelukkig snaaien de mannen net zo goed een peentje of popcorn van de vloer als een eitje van een witlofblad.

Ze lijken in alles behoorlijk verschillend. De grote blonde Denk met zalmroze bloes en ontwapenende blik en de kleine donkere Zaouali met ruiten theedoek en snelle salto’s. Toch dragen ze dezelfde sokken. Hun voeten zorgen al dansend, springend en glijdend voor een knapperige bodem onder Buurmans Keukenparade.

Foto: Menno van der Meulen