Dansmakers nodigt voor You Better Move steeds een andere gastsamensteller uit. Voor aflevering 7 is dat choreograaf en danseres Nedda Sou. Zij haalt veel inspiratie uit urban stijlen en het clubcircuit, en dus kreeg You Better Move #7 de titel Wonderland of the Night mee. De avond biedt een presentatie van actuele stijlen. En ruimte op de dansvloer om het zelf te doen.

Aan de manier waarop Guilliano kijkt als hij het zegt, zie je dat hij geleerd heeft het te zeggen, maar dat het hem nog steeds moeite kost. Als je zwart bent, heb je een achterstand. Als je zwart bent en homo, sta je dubbel achter. Met die ballast op zijn nek probeert Guilliano de best denkbare vader voor zijn zoontje te zijn.

Filmmaker en televisiejournalist Bibi Fadlalla maakte over Guilliano en zijn ‘aangenomen familie’ de mooi vormgegeven, open en eerlijke film Father Figure, over jongens voor wie het niet vanzelfsprekend is om open en eerlijk te zijn. Zeker niet in de machoculturen van gekleurde jongeren en havenarbeiders. Privé, werk en ontspanning houden ze het liefst strikt gescheiden, want ze lopen meer risico dan anderen om uitgescholden en mishandeld te worden. De ballroom/voguescene is hun vlucht uit een wereld waarin niet vanzelfsprekend ruimte voor hen is. Ontroerend openhartig en treurigstemmend tegelijk.

Pluto is een spannend belicht duet van langzaam en later sneller bewegende robotachtigen. Choreograaf/danseres Julia Monschau en danseres/martial arts-kunstenares Asuka Riedl beginnen in twee lagen in de ruimte: Monschau staat, Riedl loert als een kat aan haar voeten de zaal in. In het duet dat ze aangaan, lijken ze wel en niet iets met elkaar te willen ondernemen. Met het innovatieve, door urban stijlen geïnspireerde bewegingsmateriaal van proberen en terugnemen, belemmeren en toegeven, zorgt dat voor een esthetische spanning.

Existential is veel minder strak uitgewerkt. Diego Oliveira, Kim Tawjoeram en Jeffrey de la Fuente zijn drie dansers in nineties-trainingspakken die los van elkaar hun hiphopmoves doen. Niet slecht uitgevoerd, maar een artistiek concept ontbreekt. Ze halen de club het theater binnen, inclusief discobol en rookmachine, en krijgen daarmee het publiek de dansvloer op. Existential had evengoed veel eerder afgelopen kunnen zijn als veel langer door kunnen gaan.

In Glittergod laat Jesús de Vega zijn in strak zwart textiel met uitgespaarde rug, billen en dijen gehulde lichaam ook al beschijnen door de duizend sterretjes van een glitterbal. Hij zorgt voor een live illustratie van de dans in de beginfilm. Met zwoele draaien, stotterende bewegingen en handen met gespreide vingers als vogels in de lucht gaat hij mee met de repeterende danceritmes ven DJ KC The Funkaholic (Kees Heus). Ook hier zie je dat wat in een club prima werkt niet automatisch een podiumsolo oplevert.

De vrolijke afsluiting van Wonderland of the Night is voor Danimé en Devanté Albitrouw. Zij laten in Dancehall zien hoe het er in Jamaica aan kan toegaan bij een dancehallfeest, met een battle tussen twee publieksgroepen, vurig geïnspireerd door het dynamische duo en door Afrikaanse dansstijlen. You better move, zeg dat wel.

Foto Existential: Nellie de Boer