In hun derde schooljaar gaan talenten van de Rotterdamse dansacademie Codarts op tournee. Ze doen ervaring op in werk van Guy & Roni, Lukáš Timulak, Lóránd Zachár, Rafael Bonachela, Andonis Foniadakis, Mauro Bigonzetti en Jiří Kylián. Films van afgestudeerden die goed terecht zijn gekomen completeren een veelzijdige avond.

Met een groep van 24 dansers kunnen choreografen uitpakken zoals ze maar zelden kunnen. Dat zal trouwens niet altijd gemakkelijk zijn, op de podia van Bergeijk en Heiloo, van Nunspeet en Wijchen. Mooi trouwens dat de tourneeplanners van de dansopleiding ook kiezen voor onverwachte podia in heel Nederland.

Zoveel mensen op een podium heeft ook een nadeel. In Kyliáns A way alone op Goldbergvariatie nummer 15 mogen twintig dansers kijken naar drie solisten en uiteindelijk de op zich grappige handgebaren synchroon samen met hen uitvoeren. Ik snap dat het niet zo gemakkelijk is uit te voeren en dat je met het stuk een uitspraak zou kunnen doen over groepsgedrag, maar hier is de massaliteit eerder sneu dan veelzeggend.

The land of yes and the land of no van Rafael Bonachela begint mooi. Uit een corps de ballet met gemeenschappelijke plantaardige bewegingen scheidt zich als eerste Louis Thuriot af, met zulke losse armen dat je niet begrijpt hoe hij ze ook onder controle houdt.

Het meeste vuurwerk komt na de pauze. Het beginstuk Façade van Andonis Foniadakis is overrompelend, met veel korte, snelle doorgeefduetten, die de dansers volop de gelegenheid geven om uiterst pittig naar voren komen. Die kans grijpen ze.

Dansstudent en choreograaf Louis Thuriot zorgt voor een origineel intermezzo. In de grappige solo Balance zoekt hij naar beweging en lijkt hij verbaasd door wat hij vindt. Hij kust de vloer die de dans mogelijk maakt. Thuriot is een clowneske goochelaar met grote kwaliteiten in niet alleen dans, maar ook in mime en spel.

De avond eindigt met een uitroepteken. Guy Weizman en Roni Haver maakten onder de nietszeggende titel Different fragments een soort mechatronische heksensabbat, met rook, robotachtige bewegingen en jankende cirkelzagen. Bepaald geen keurige kabbeldans, maar een stevig statement. Lekker om de mensen daarmee naar huis te sturen.

Een van de interessante dingen van Talent on the move is dat het programma de verschillen tussen beginnende beroepsdansers zo duidelijk laat zien: in volwassenheid en uitstraling, spel, muzikaliteit en bewegingskwaliteit. Codarts laat heel wat talent tot bloei komen. Sommige dansers zouden nu al niet misstaan bij vooraanstaande dansgezelschappen, andere hebben nog wel wat stappen te zetten. Dat doen ze. De troupe reist verder, naar Haastrecht en Ede. En van Stadkanaal via Woerden naar Brielle.

foto: Marcel van Oostrom