Het legendarische album Trout Mask Replica (1969) van Captain Beefheart & The Magic Band wordt nog eens overgedaan. Overgedaan? Hoe kan dat met zo’n psychedelisch en dadaïstisch ratjetoe? Het Rosa Ensemble en Hans Dagelet zijn zeker goed, maar doen ook terugverlangen naar het rotzooiende origineel.

De echte fans zaten er klaar voor. Zou Hans Dagelet hun Captain Beefheart weer terugbrengen en ook Frank Lammers in zijn vertolking van de Captain (2016) doen vergeten? Het was even wennen. Het was even slikken. Het album werd niet klakkeloos nagespeeld. Maar wat ze zagen was een ijzersterke band en een bandleider die genoeg uitstraling, eigenzinnigheid en charisma had om in ieder geval de twijfelaars over de streep te trekken.

Dagelet zet als captain de band naar zijn hand. Hij dirigeert, ordonneert, speelt zelf ook niet onverdienstelijk trompet en geeft als een tamboer-majoor met een enorme mace begin- en eindpunten aan. De muzikanten geven dociel gehoor aan zijn aanwijzigingen.

Even wennen is de vertaling. Maar die is vaak nog beter dan het origineel. In de track ‘Neon Meate Dream of a Octafish’ klinkt het in plaats van het originele ‘Ceramic fists, artificial deceased….’ als ‘Keramische knuisten, knoestig naar de klote…..’ Nog meer alliteratie dus. Je zou bijna zeggen nog borealer, als je wist wat het betekende.

Psychedelisch was de band hoofdzakelijk tijdens de ingelaste stukjes waarop bijvoorbeeld saxofonist John Dikeman (goed!) of gitarist Jeroen Kimman (mooi!) de ruimte kregen. Drummer Onno Govaert houdt het ritme er in en laat de verschillende tracks van het album op elkaar aansluiten. En dat is jammer. De goed op elkaar ingespeelde band laat te weinig ruimte voor egotripperij, verstilling, klojoën, aanrotzooien en nieuwe invallen. Op het album van 1969 krijgt elk nummer zijn eigen sfeer. Hier is dat lang niet altijd het geval. Het blijft toch vooral een goede band waarvan de zes leden graag allemaal tegelijk met elkaar muziek maken. De theatrale inbreng van captain Dagelet brengt dat er zich gelukkig nog wat gekkigheid en ongeregeldheden in de geluidsband voordoen.

Foto: Jelmer de Haas