Ineens is ze daar, met haar hoodie en haar rugzak. De broers Har en Walt zijn er beduusd van, zeker omdat ze niet praat. ‘Die is niet van hier’, zegt de een tegen de ander. Het is een grapje met dubbele bodem want het meisje heeft een donkere huidskleur.

De voorstelling Victoria van Theatergroep Flint (tekst Lisa de Rooy) draait om twee boeren, broers, die nog altijd samen in de oude boerderij wonen waar hun moeder nog niet zo lang geleden is overleden. Tussen de mannen spelen allerlei onuitgesproken zaken: over en weer kaatsen halve verwijten over wat ze in het verleden allemaal wel of niet hebben uitgespookt.

Felix Strategier en David Vos spelen de nurkse mannen innemend houterig, maar vooral ook een tikje wereldvreemd en nogal braaf. Vol overgave zingen ze af en toe een couplet uit de psalm ’t Hijgend Hert. Het is aandoenlijk om naar te kijken, ontroerend zelfs om naar te luisteren.

Regisseur Eva Bauknecht plaatste Victoria op de perfecte locatie: in het stoffige deel van een oude boerderij in het Noord-Hollandse dorpje Beets. Meer dan dertig man publiek kan er niet in en dat is juist het leuke: je zit er met je neus bovenop.

Er valt ook veel te genieten in Victoria. De mannen spelen met oog voor detail, muzikant Frank van Bommel rijgt de doorlopende muzikale begeleiding aaneen met behulp van duimpiano, harmonium en slagwerk en Belinda van der Stoep als de weggelopen puber die onderdak zoekt betovert met haar lef en haar donkere oogopslag.

Het is alleen zo jammer dat Victoria een nogal platte verhaallijn kent. Niks in de ontwikkeling van het verhaal wekt verbazing. Bovendien is de verbazing van de mannen over de huidskleur van het meisje en hun onhandigheid met haar lichamelijke welvingen nogal flauw en onnodig stereotypisch.

Ook liedjes die het geheel aan elkaar weven zijn soms wat clichématig gekozen (R&B en spirituals voor het meisje, Oudhollandse wijsjes voor de mannen). Al worden ze vol aanstekelijke overgave uitgevoerd. Voor wie niet te veel vraagtekens plaatst bij de inhoudelijke keuzes, biedt Victoria een zeer onderhoudende avond met een vleugje nostalgie en toefje ontroering.

Foto:  Mark Nieuwenhuis