Ik was het zat om medailles te winnen, zei Alexandre Hamel, en hij hield op met kunstschaatswedstrijden en richtte met vier collega’s in Montréal Le Patin Libre op. Geen Holiday on Ice, maar eerder urban dance op schaatsen. Het ziet er verfrissend anders uit dan de kampioenschappen waarin vooral de sprongen tellen. En het gaat de hele wereld over.

Op de ijshockeybaan van De Uithof in Den Haag zijn theaterlampen gericht en klinkt een soundtrack die soms je trommelvliezen flink opschudt, maar meestal lekker glijerig en jeugdig klinkt. Mijn gezelschap moest af en toe denken aan de dwarse elektronische muziek van Laurie Anderson.

Ook door de muziek van Jasmin Boivin verschilt Le Patin Libre van kunstschaatswedstrijden. Hij schaatst zelf mee, al komt hij anders dan zijn collega’s niet uit de wereld van axels, cherryflips en rittbergers. Hij heeft wel ijshockey gespeeld, zoals ongeveer iedereen in Canada. Boivin volgde een opleiding in de muziek en combineerde die op het ijs met invloeden uit de urban dance. Voeten schieten kanten op waar ze van de Joan Haanappels van deze wereld nooit zouden mogen komen, klappende handen en het geschraap en getik van remmende schaatsen krijgen een theatrale rol.

Intussen blijkt het lastig om te ontkomen aan de elegantie van het kunstrijden, als dat al de bedoeling zou zijn. Met zijn vijven glijden de schaatsers (naast Boivin en Hamel zijn dat Pascale Jodoin, Samory Ba en Taylor Dilley) in wisselende formaties over de baan. Ze maken sierlijke bogen, deinen synchroon en schuwen de pirouettes en hier en daar een sprong niet. Schaatsen op niveau blijft een mooie beweging, daar helpt geen moedertjelief aan. Het is mooi om te zien hoe goed de schaatsers op elkaar zijn ingespeeld: de concentratie op elkaars bewegingen is groot, waardoor ze samen één soepele groep worden. Daarbij worden ze geen gelijkgeschakeld corps de ballet, maar blijven ze individuen. De in de dans overbekende kaart van enkeling tegenover groep wordt ook hier graag uitgespeeld.

Het Holland Dance Festival haalde Le Patin Libre (de vrije schaats) naar Nederland. Met de naam positioneert de groep zich tegenover zowel de wedstrijd- en jurycultuur als de ijsshows als Holiday on Ice en Disney on Ice. Le Patin Libre is wars van glamour en schurkt aan tegen de skateparkcultuur. Dat zie je ook in de kleding: overwegend nonchalant urban. Très cool.

Het bevalt goed, deze patinage contemporain, al vraag ik me wel af of er nog veel ruimte is voor echte ontwikkeling in beweging. Het is een uitdaging voor dramaturge Ruth Little om de shows spannend te houden. Schaatsen schiet lekker op, voor je het weet ben je vijftig meter verder, maar in evenwicht blijven op dunne ijzers heeft ook zo zijn beperkingen.

Foto: Alicia Clarke