De voorstelling heet met een fantasierijk woord Farfelu, dat Frans is voor ‘dwars, gek, mallotig, maf, kierewiet, bizar’. Heerlijke woorden. In deze muzikale animatiefilm annex performance voor de jeugd, met levende muziek en verteller, is Rémi Decker van groep Zonzo Compagnie de spil: hij zit achter een fijn arsenaal aan muziekinstrumenten, zoals banjo, doedelzak, gitaar, duimpiano, slagwerk, rietjes, fluitjes. Op een scherm naast hem verschijnen prachtige animatiefilmpjes, maar liefst zeventien, zoals Decker lat weten.

Maker van de tweedimensionale, driedimensionale, stopmotion en andere sfeervolle visuals is Beatriz Bagulho. Het begint met een lastig zoemende mug, een reusachtig beest, dat een andere mug aanvalt, leegzuigt en dan zelf slachtoffer wordt. Rémi, zoals hij zich aan de kinderen voorstelt, maakt er angstaanjagend zoemende geluiden bij. Dan volgt het gevecht van een man met een paraplu, hij heet de inspecteur, een dik stripfiguur die aan zijn paraplu zweeft door de lucht, erdoor wordt doorboord maar alles op wonderbaarlijke wijze overleeft.

Hoewel deze flitsende scènes het predikaat farfelu zouden kunnen dragen, is gekte toch allesbehalve het sleutelwoord. Poëtisch en zelfs melancholisch komen dichter in de buurt, zoals ook blijkt uit het jonge publiek in de tent Castor op Festival Noorderzon: ze zijn stil, luisteren aandachtig. Op de animatiefilms verschijnt Rémi zelf, gekleed in soort donkerblauwe overall en gestreepte trui, rode gymschoenen aan. Hij loopt verbaasd rond te kijken naar al die dieren om hem heen die muziek maken op allerhande instrumenten. Het zijn die van hem, en hij zorgt voor de klanken, de toeters en bellen, de fluitjes.

Het allermooiste filmpje is dat over een oude vrouw die op de rand van de afgrond aan een lange sjaal breit, die glijdt de afgrond in en sleurt haar mee. Moedig steekt ze de breipennen in de grond en zo weet ze zich op het nippertje te redden. Ondertussen breidt ze in allerijl voort, een race tegen de klok. De combinatie van licht-absurdisme en weemoed plus de dapperheid van de vrouw is briljant, zonder meer. Hierna komen nog een aantal videofilms die ook weemoed uitdrukken, zoals een man die afscheid neemt van vrouw en kinderen op een boot, met de trein, een vliegtuig. Hij verdwijnt achter de horizon.

Aan het slot komt de mug weer terug. Rémi vraagt de kinderen mee te doen om te zoemen, ‘Au!’ te roepen terwijl de ouders snurkende geluiden maken. De mug is de slaapkamer binnengedrongen! Farfelu is misschien niet de knotsgekke animatie-performance die Zonzo Compagnie belooft, maar dat hindert eigenlijk niets, integendeel. Het niveau ligt hoog en de filmpjes vertellen in een hoog tempo vaak complexe verhalen. Dat is alleen maar toe te juichen. Dit is een geweldige kennismaking met de magie van het theater.

Foto: Karolina Maruszak