Dagelijks theaternieuws, recensies en vacatures
Fransien van der Putt is dramaturg en schrijver over dans, theater en performance voor Theaterkrant, cultureelpersbureau.nl en dansmagazine.nl. Tussen 2011 en 2015 ontwikkelde zij een minor voor de BA Dance, Artez, Arnhem – over artistieke processen en eigen onderzoek in dans. Tussen 1989 en 2001 mixte zij tekst als geluid bij Radio 100. Zij studeerde en studeert theaterwetenschap, met speciale aandacht voor archieven, notatie, theatergeschiedenis en het paradoxale karakter van het discours over dans in Nederland.
Een raar soort jaren ’70 gevoel spreekt uit het openingsbeeld van Unmute: iets met moderne kunst, strakke vormgeving en ‘alles wordt anders en beter’. IJzeren, deels roestige platen in verschillende maten hangen boven een vloer van crème-kleurig, kamerbreed, hoogpolig tapijt. (meer…)
Choreograaf Jasper van Luijk sprak vrijdag 4 oktober in Maastricht tijdens de Nederlanse Dansdagen de Staat van de Dans uit. In het monumentale decor van het zeventiende-eeuwse stadhuis van Maastricht, hield Van Luijk een pleidooi voor meer onderlinge zorg binnen de keten van dansproducerende instellingen en organisaties. (meer…)
Na een residentie bij Tanzhaus NRW in Düsseldorf (Residenz im Realen II, 2018) en de lecture performance The Anti-Algorithm (2018) doen Katja Heitmann en Sander van der Schaaf bij kunstencentrum Marres in Maastricht dit najaar een volgende stap in het project Motus Mori. (meer…)
Van een afstand lijkt het een onooglijk gebouwtje, maar als je dichterbij komt, spreekt net iets te veel liefde en aandacht uit het gegoten beton en de staalplaten achterdeur. Het oplichtende apothekerskruis van de vierkante unit kleurt niet groen, maar wit. Het valt weg in het grijs van de namiddag. Dat witte wegvallen is misschien symbolisch, vanwege de specifieke waar die deze apotheek verkoopt. Of zou Dries Verhoeven niet hebben gewild dat voorbijgangers werkelijk met hun recepten zouden binnenstappen? (meer…)
Na de stopzetting van de subsidiëring van productiehuizen voor theater en dans in 2013 viel er een groot gat op het gebied van talentontwikkeling en -ondersteuning in de podiumkunsten. Daarop ontstonden er nieuwe initiatieven waarin talentontwikkeling door verschillende instellingen als netwerk wordt ingevuld. Zoals deze twee in Limburg: SoAP en VIA ZUID. (meer…)
Vorig jaar was het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika (KMMA) in het Belgische Tervuren de achtergrond van de performance Banataba van Faustin Linyekula. Het museum, dat onlangs is verbouwd, bestaat grotendeels uit de koloniale collectie van Belgisch Congo. Linyekula’s voorstelling toont haarfijn de inherente gebreken van de ‘onbelichaamde’ manier van ensceneren van het koloniale erfgoed. Theatermaker ging naar het museum, op zoek naar de performance van het archief. (meer…)
Het Holland Festival richtte zich dit jaar nadrukkelijk op werk en gedachtegoed van kunstenaars uit Congo en Zuid-Afrika. Faustin Linyekula en William Kentridge waren adviseur en brachten naast eigen werk theatermakers uit hun umfeld mee. (meer…)
Dit is het tweede jaar dat Theaterfestival Boulevard drie 10 minutenvoorstellingen produceerde voor door Theun Mosk ontworpen minipodia op het plein bij de Sint Jan. De podia vallen op door hun felgekleurde blokkendoosvorm (een zwarte halve bol, een roze kubus en een geel prisma) en bieden een aantrekkelijke, zij het qua audio poreuze, beslotenheid temidden van het terrasgewoel en de andere acts op het festivalplein. (meer…)
De Italiaanse Chiara Bersani is met haar solo Seeking Unicorns onderdeel van de internationale programmering van Theaterfestival Boulevard. In een leeggeruimde ziekenhuiskapel uit 1910 heeft ze in de middag het publiek rondom zich verzameld. Het zit op stoelen en kussentjes op de granito vloer voor het verdwenen altaar van de voormalige Mariakapel. (meer…)
Het is altijd spannend wanneer een groot talent uit de hoegenaamd alternatieve of experimentele scene de stap maakt om te choreograferen voor een groot gezelschap. Processen die eerder met een kleine groep werden ontwikkeld, moeten nu gedeeld worden met veel meer mensen, niet alleen op de vloer, maar ook in het apparaat. Bij grote gezelschappen zijn allerlei dingen vaak al lang ‘gechoreografeerd’, in die zin dat ze esthetische en organisatorische gewoontes hebben, die hoe dan ook een stempel drukken op het werk. (meer…)
