Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
Fransien van der Putt is dramaturg en schrijver over dans, theater en performance voor Theaterkrant, Theaterkrant Magazine, Dansmagazine, voorheen ook voor Cultureel Persbureau. Zij is uitgever van de Nieuwe Dansbibliotheek. Zij werkt als dramaturg samen met de choreografen Iris van Peppen en Anne-Beth Schuurmans. Als peer is zij verbonden aan Radical House in Brussel. Tussen 2017 en 2019 deed zij in opdracht van LIMA, Amsterdam onderzoek naar het oeuvre van performance- en videokunstpionier Nan Hoover, in het kader van UNFOLD Mediation by Re-interpretation. Tussen 2011 en 2015 ontwikkelde zij een minor voor de BA Dance, Artez, Arnhem – over artistieke processen en eigen onderzoek in dans. Tussen 1989 en 2001 mixte zij tekst als geluid bij Radio 100. Zij studeerde theaterwetenschap. Als dramaturg en onderzoeker heeft zij speciale aandacht voor archieven, notatie, theatergeschiedenis, interdisciplinaire praktijken, geluidskunst en het paradoxale karakter van het discours over dans in Nederland.
Is het zo dat je met een trans- of non-binaire sensibiliteit beter terecht kunt in het theater, waar elders al gauw de luiken dicht gaan? Kun je in het theater op een of andere manier de dominante blik opschorten? Een gesprek met Rita Bifulco, Lux Sauer en Selm Wenselaers over trans en theater. (meer…)
‘Dit is toch een dansvoorstelling?’ De mevrouw naast mij op rij vijf in Theater Kikker kijkt mij verbaasd aan. Zojuist is er aan het begin van de voorstelling een nagesprek begonnen. Vincent Wijlhuizen, in het dagelijks leven artistiek leider van het festival What You See, interviewt Julian Hetzel, een van de makers van SPAfrica, te zien tijdens Spring. Zijn co-auteur Ntando Cele staat nog onder de douche. (meer…)
De kleine zaal van Theater Bellevue binnenlopen voor een lunchpauze-voorstelling-première aan het begin van een zonnige middag, voelde als een weldaad. Zoals theaterromantici het tijdens de corona-sluiting vaak uitriepen, was hier het ware dij-aan-dij aanwezig. Toeschouwers zochten tussen het dichtopeengepakte publiek naar de laatste plaatsjes. Vanaf die plek zagen ze van heel dichtbij de voorstelling, ingeklemd tussen techniektafel en vloer, tussen de actrice en het decor dat zelf een speler werd.
Deelraadwethouder Jan-Bert Vroege opende dinsdag het Queering Puppets Festival, waarmee ook veertig jaar Pleintheater werd gevierd, precies de leeftijd van de wethouder. Met statements als ‘queering is iets dat je doet, meer dan iets dat je (niet) bent’ en ‘poppen zijn van zichzelf queer’ opende Cat Smits en Berith Danse het poppen- en objecttheaterprogramma, dat in het Pleintheater en Hotel Arena plaatsvindt tot en met 2 april. (meer…)
Het is een eenzame wereld die Maxim Storms tekent in Nuggets. Het publiek lacht er hartelijk om, maar eigenlijk is het een vrij zwarte spiegel die ze wordt voorgehouden. De titel verwijst naar fonkelende verrassingen en die zijn er volop in het grijze decor van plastic en meer plastic en een uitgedroogde boomtak. Storms paart iets van clown en iets van commedia dell’arte aan een heel eigen genre. (meer…)
De soberheid en efficiëntie van Solo, het nieuwe werk van Loïc Perela dat na de première bij Theater Rotterdam nog slechts drie keer te zien is in Nederland, spreekt boekdelen. Met zijn lichaam, stem en een zestal microfoons (ieder verbonden aan een loopstation) bouwt en bewandelt Perela een landschap van klanken en gestes. Heel voorzichtig, doorheen verschillende hoofdstukken, ontrafelt hij een intense crisissituatie. (meer…)
Ohm bestaat bij de gratie van drie dansers en een choreograaf die als een razende de maat stamt. Haar voeten bewerken een stuk staal, soms twintig minuten achtereen, waardoor muziek ontstaat. De dansers bewerken hun eigen lijf, terwijl ze met de klok mee over de vierkante vloer van Niek Kortekaas bewegen. Het swingt en werkt verslavend, althans voor de kijker, die in de cadans van Ohm wordt meegezogen. (meer…)
De installatie Inland Island van Tineke De Meyer, die tijdens festival Beyond the Blackbox te zien was, dompelt de bezoeker onder in een besloten wereld van gewaarwordingen. Ze vormen een welkome afwisseling op het gedruis van het festival buiten. (meer…)
Een warme glans licht op van de houten vloer en het goudkleurige foam van de matten waarmee lage banken rond de speelvloer zijn bekleed. Het publiek, dat gevraagd is zijn schoenen uit de doen voor binnenkomst, nestelt zich in kleermakerszit tegen de wanden en de banken. Sommigen gaat dat makkelijker af dan anderen. (meer…)
