Ik ga op reis en neem mee… Wij Nederlanders nemen dan natuurlijk een pot pindakaas mee. Dat dat in verre oorden een onmisbaar artikel is, blijkt wel in Helaas pindakaas, de nieuwe voorstelling die choreograaf Jaakko Toivonen, bekend geworden als jurylid in So You Think You Can Dance, voor de Rotterdamse groep Meekers maakte. Pinda’s en pindakaas vormen het alfa en omega van deze reisreportage over de avonturen van de stoere Mayke. In haar kaki-kostuum heeft zij wel wat weg van Tanja Nijmeijer – die intussen wel door haar voorraadje Calvé pindakaas heen zal zijn, maar dit terzijde.

Voor Mayke kan vertrekken krijgt het jonge (4+) publiek een kleine instructie (klappen bij de groene vliegenmepper, stampen bij de blauwe, en kusjes geven bij de rode hartvormige). Handig om zo de kleintjes een rol in het geheel te geven. Toevallig zat uw verslaggeefster naast het meest responsieve jongetje in de zaal, die soms ook ongevraagd met oplossingen kwam aandragen, waar de dansers/spelers moeiteloos op ingingen.

De reis van Mayke voert langs vreemde landen en volkeren, die zonder last van politieke correctheid worden geportretteerd. Natuurlijk gromt en snuift een, denkelijk Afrikaans, stamhoofd dat het een aard heeft en zegt hij ‘Waka-waka’. En uiteraard ruilt hij zijn ketting voor een potje pindakaas en het zal geen verrassing zijn dat de slimme Mayke zonder al te veel moeite aan dit domme volkje weet te ontsnappen.

Op de volgende bestemming, Marokko, komt zij oog in oog met een stelletje oplichters, die in plaats van balletje-balletje een sluw staaltje pindaatje-pindaatje laten zien. Met hulp van het publiek én een pot pindakaas redt Mayke zich ook uit deze penibele situatie, om zich in het volgende avontuur te storten: de ruimte – the final frontier – waar zij met haar pot pindakaas als ruilmiddel een reuzenpinda verwerft.

De reisavonturen worden doorsneden met informatieve Pinda Journaals over onder andere pinda-allergie, en diverse mislukte pogingen van kok Rick in het bereiden van een ‘Elvis sandwich’ (pindakaas, banaan, spek) en krijgen een tapnummer als toegift. Daardoor is de structuur van Helaas pindakaas vrij brokkelig en soms wat willekeurig, wat voor sommige kinderen lastig is, maar voor de meesten geen probleem vormt. Hun fantasie wordt aan het werk gezet door de eenvoudige middelen waarmee de voorstelling is vormgegeven, wat meteen de sterkste kant ervan is. Een rechthoekige doos met een koker fungeert als camera, drie regisseursstoelen blijken multifunctioneel als vliegtuigstoelen of drietrapsraket te kunnen worden ingezet en dankzij een witte weggooi-overal en een prullenbakje verandert Mayke in een astronaut. Misschien niet de beste voorstelling van Meekers, maar wel een leuk en prikkelend uitje voor de kids.

(foto: Antoinette Mooy)