In het sympathieke The Odd Ones tonen drie performers met ieder een eigen fysiek en bewegingsidioom tijdens Circusstad Festival hoeveel het oplevert als mensen ondanks hun verschillen proberen samen te werken.
Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
In het sympathieke The Odd Ones tonen drie performers met ieder een eigen fysiek en bewegingsidioom tijdens Circusstad Festival hoeveel het oplevert als mensen ondanks hun verschillen proberen samen te werken.
In het programma Origin krijgen twee in ons land nog onbekende choreografen carte blanche van Scapino Ballet Rotterdam. Niet echt onbekend is de Israëlische stijl waarmee Lior Tavori groepsprocessen aanstuurt. Verrassender is het tegen de horror aanschurende surrealisme in de bijdrage van de Chinese Xingxing Gong. (meer…)
Ze versmelten op filmdoek bijna tot één organisme: een heuvel van in elkaar gevlochten lichamen als bewegend kunstwerk. Zeven dansers vertolken de laatste choreografie van Sedrig Verwoert (1991) als Young Creative Associate bij Het Nationale Ballet, waaronder Verwoert zelf. Op het scherm zijn de dansers bijna naakt. (meer…)
Eenzaamheid kan zich als kou door je lichaam verspreiden. In het geliefde kinderboek Mannetje Jas van Sieb Posthuma is het dan ook niet warmte waar de rillende hoofdpersoon eigenlijk naar op zoek is. Ondanks alle jassen die hij over elkaar aantrekt blijft Mannetje Jas bevriezen, tot hij een vrouw ontmoet die zich in net zulke dikke jassen gehesen heeft. (meer…)
Choreograaf Mauro Bigonzetti heeft met zijn nieuwste, speciaal voor Introdans gecreëerde werk Bambù een nieuwe stem gevonden, losgezongen van zijn Italiaanse wortels en toch even authentiek als zijn vroegere creaties. Maar niets gaat boven zijn meesterstuk Cantata uit 2001. (meer…)
Op het podium ligt een reusachtige trechtervormige spiraal, uitgelicht door één spot. Het publiek zit er in een cirkel omheen, in afwachting van wat komen gaat. De haast monumentale uitstraling van de spiraal wekt de indruk dat dit meer is dan een decorstuk, en inderdaad: de sculptuur blijkt de onbetwiste hoofdrol te spelen in de voorstelling Ripple van TeaTime Company. (meer…)
Er staat een bankje op het toneel in de Schuur in Haarlem. Een vrouw zit daarop te wachten en kijkt het publiek ietwat verveeld aan. Zodra ze zich vooroverbuigt om de veters van haar rolschaats te strikken, klinkt er een swingende beat op. Ze komt vloeiend omhoog en glijdt met haar blik naar beneden gericht over de vloer. (meer…)
Met de choreografieën I Am My Ancestors Wildest Dreams van Sheree Lenting en Still Going Strong van Lloyd Marengo betreden we het terrein van de autobiografie. De behoefte om vanuit autobiografisch materiaal voorstellingen te maken blijft voor veel makers een krachtige drijfveer. (meer…)
Met Domeless van Jefta Tanate en Brothers van Justin de Jager draait het in het openingsprogramma van het reizende festival Moving Futures om omgaan met de beperking. Domeless doet dat in de anekdote en verkent wat er gebeurt wanneer je huis en haard kwijtraakt, terwijl Justin de Jager en Sem Deliveyne zich in Brothers beperken tot het lichaam, en aan elkaars en de eigen ledematen lijken vastgeplakt. (meer…)