1948
En dan, twee, drie honderd maal zullen ze in deze ruimte een avond lang leven. Ook als ze niet in staat zouden zijn om iets te vertellen van de ruimte en de ornamenten van het decor, om denkbeeldige en tóch zo reële plaats van hun dagelijks weerkerend leven te beschrijven, verbaast U zich niet. Wie zou het volkomen kunnen? Alleen in de geest en de herinnering van hen die ze schiep, leven de decors en worden ze bewaard. In deze onreële landschappen, streken, sloppen en pleinen, door de verbeelding van de maker gemodelleerd, is het dat de figuren van het toneel voortbestaan, zich vereeuwigen. Het is het decor dat hun hun volmaakte genus verleent. Een decor, dat is een groot dramatisch gebeuren.
(Louis Jouvet in Toneelschild, jaargang 3, nr. 10)
1957
Uw eigen decors … voor 2 gulden per vierkante meter! Hebt U wel eens gemerkt, dat gehuurde decors meestal íets te laat komen, en dat ze altijd nét niet zijn, wat U zoekt? Maak dáár een eind aan – maak ze zélf!
(annonce in Het Toneel, jaargang 78, nr. 2)
1964
Wij ‘zetten’ onze voorstelling zo op het toneel dat de bedoeling zo goed mogelijk kan overkomen, maar we zijn niet bij machte om het publiek zo te zetten dat het hiervoor ook zo ontvankelijk mogelijk is. Ook in de nieuwste schouwburgen wordt een ronde-tafelconferentie op het toneel noodzakelijkerwijs een halve ronde-tafelconferentie, en een scène met meer dan vijf acteurs gaat al gauw op een operafinale lijken. (…) Ik ben bang dat we het contact met het publiek steeds meer verliezen als we behalve met onze dramaturgie ook niet met onze ensceneringsvorm op een directe actuele manier ons eigen gezicht kunnen presenteren naast de actualiteitskoliek van film en TV.
(Wim Vesseur in Het Toneel, jaargang 85, nr. 1)
1972
Het is nu 1972 en de boeken over de negentiende eeuw zijn nog steeds niet definitief afgesloten en opgeborgen.
(Richard Schechner in Mickery Mouth, nr. 14)
1979
Behalve die keer in 1954, dat ik tijdens de roerende slotscène van een schoolvoorstelling het doodvonnis aan de gevangene had gebracht en de cel van gammel karton moet verlaten, waarbij ik geheel ingeleefd de naar buiten opengaande deur naar mij toetrok, zodat ik persend door de kier en hakend aan splinters afging, kan ik mij geen theatervoorstelling herinneren, verschrikkelijk genoeg voor uw verzameling.
(Jac Heijer in Toneel Teatraal, jaargang 100, nr. 1)
1982
Voorlopig lijkt het merendeel van wat er op het toneel gebeurt nog steeds een rondedans om een bank met dit verschil dat die bank er nu in meer uitvoeringen en variaties is dan toen.
(Hana Bobkova in Toneel Teatraal, jaargang 103, september)
1992
Omdat wij veroordeeld zijn tot het idee van cultuurspreiding en met een voorstelling langs weet ik hoeveel theaters moeten, moet het uit elkaar kunnen. Een wand bestaat dus uit onderdelen die hooguit 1,20, 1,50 breed zijn. En als er iets is waar ik niet tegen kan, dan is het om in een wand, een grote oppervlakte die naden te zien. Op die plek waar een naad zit, zet ik dan een kolom. En dan weer een stukje wand en dan weer een kolom. Dat heeft dus een heel praktische reden, de naden daartussen zie je niet meer. Stel dat we niet zouden hoeven te reizen, dan zou ik misschien hele andere decors maken.
(Jan Klatter in gesprek met Lex Bohlmeijer in Toneel Theatraal, jaargang 113, nr. 4)
1996
Naar aanleiding van de productie kregen Van Hove en Versweyveld herhaaldelijk de vraag voorgelegd of zij nu van plan zijn vaker met video te werken. Van Hove: ‘Dit soort keuzes zijn natuurlijk puur afhankelijk van tekst. Die video staat geheel in functie van wat wij wilden vertellen met het stuk. Trouwens, in minuten staan de video’s helemaal niet lang aan, terwijl iedereen de indruk heeft dat hij alleen maar monitoren heeft gezien.’
(Petra de Kock en Henk Danner citeren Van Hove in Toneel Theatraal, jaargang 117, nr. 8)
2006
Toen we de Drie Zusters in Rusland uitvoerden, vroeg men waar het decor bleef. Men kon niet bevatten dat dit trappenhuis een decor kon zijn.
(Wim Bruls citeert Anna Viebrock in TM, jaargang 10, nr. 9/10)
Dossiers
