George: Wat is hier aan de hand? Jezus! Wat is Dit? Wat zijn dit voor borden? ‘Fuck the system, and give it no orgasm’, ‘Naakt op een piano is een overtreding van de mensenrechten van de kijker’… Eran, wat is dit?

Eran: Dit zijn mijn protestborden.

George: Protestborden? En waarom zie je er zo uit?

Eran: Het gaat naar de knoppen. Het is allemaal verloren. Ik laat dat niet toe. Ik moet mijn stem laten horen. Ik gooi mijn lichaam in de strijd.

George: Waar heb je het over?

Eran: Leef jij onder een steen of zo? Heb je niet gezien wat er in het land is gebeurd. We hebben een Wikipedia-schrijver, een pianist van de Jostiband als leider van het land.

George: Jostiband.

Eran: Wat is er met je aan de hand? Ik ben die idioot aan het beledigen. De clown die nu de grootste in de Eerste Kamer is geworden.

George: Oh, je bedoelt…

Eran: Zeg zijn naam niet! Ik weiger mijn oren te bevuilen met zijn naam.

George: En dit is…

Eran: Mijn protest, mijn statement. Ik gebruik mijn creativiteit, mijn brein en mijn lichaam voor iets dat er toe doet.

George: Nou ik vind ze niet per se heel origineel en pakkend die teksten, en hoe je eruit ziet, is beangstigend.

Eran: Wat weet jij er nou van? Ik ben veel te kwaad om iets origineels te bedenken, dus ik moet het hiermee doen! En hoe bedoel je, beangstigend?

George: Doe eens even rustig. Wat ben je nu van plan? Zo op de Dam gaan staan schreeuwen? Met de vage teksten en met…

Eran: Wat moet ik anders doen. Als Freek de Jonge de ballen heeft om het boekenbal te verstoren dan zul je zien wat Eran Ben Michaël gaat doen. Ik zal heel Amsterdam ontregelen. Wat zeg ik, heel Nederland.

George: Dat zie ik, ja. Eran doe eens normaal. Dit is toch niet jouw ding. Jij demonstreert niet. Dat kun je helemaal niet. Dat kunnen wij als sector helemaal niet.

Eran: Jij bent niet echt motiverend bezig.

George: Kom op wees eens eerlijk. Wij theatermensen zijn alleen bezig met elkaars leven zuur te maken. Jaloezie en afgunst als iemand het goed doet in de recensies, ‘Ik vond het niet echt goed hoor’. Als iemand een project opzet om de diversiteit te bevorderen onder kunstenaars, krijgt diegene ‘Waarom moet jij, een witte vrouw, dat doen? Jij hebt geen recht van spreken’ naar het hoofd geslingerd. In de jaarverslagen lijken we allemaal fantastisch goed met elkaar samen te werken, maar in werkelijkheid jagen we elkaar de tent uit. Wij zijn niet met het algemeen belang bezig. Anders hadden we allang iets gedaan toen Wilders zo groot werd. Dus kom op, doe normaal en koel af. En doe in godsnaam je kleren weer aan. Het is ongemakkelijk om een speech te houden terwijl je zo met je blote lul hier staat.

Eran: Oké. Oké. Maar hoe maken we dan een statement, hoe laten we horen dat we er niet mee eens zijn?

George: We maken er een voorstelling over. Nemen het mee in de nieuwe vierjarenplanaanvraag. En vragen er lekker veel subsidie voor. Dat is toch goed?

Eran: In 2021 dan?

George: Ja, dan heb je genoeg tijd om betere protestborden te bedenken.

 

Dossiers

Theatermaker mei 2019