Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
Een spiegeltje en een pistool: misschien zijn dat wel de twee spannendste attributen die Winnie uit Happy Days (1961) van Samuel Beckett uit haar handtas tevoorschijn haalt. In dit stuk, door hemzelf omschreven als ‘Female. Solo’, zit een vrouw gevangen in een zandheuvel, eerst tot aan haar middel, daarna zien we alleen nog haar hoofd. Die handtas vormt haar wereld, haar universum. (meer…)
In de romantrilogie De slaapwandelaars toont de Weense schrijver Hermann Broch (1886-1951) de moderne mens als stuurloos wezen die vol op zijn eigen ondergang afstevent. Hoe verhouden we ons tot het verval van waarden? Wat was er eerder: de krankzinnige wereld of wij als krankzinnigen in de wereld? (meer…)
Op 29 maart 2021 dreigde het doek te vallen voor Viggo Waas. In ieder geval voor de cabaretier Viggo Waas. Tijdens het sporten kreeg hij een infarct in de kleine hersenen, waar alle belangrijke verbindingen worden gemaakt. (meer…)
Het is, zover ik weet, een nieuw genre dat altvioliste Esther Apituley en acteur/trompettist Hans Dagelet brengen: een concertperformance, waarin ’theater, muziek en literatuur schaamteloos door elkaar vloeien’. Volgens de formule ‘plug & play’ (ontleend aan de computerwereld) treden acteur en musici op en brengen snel, bewogen en met grote energie een muzikale voorstelling, bijgestaan door ofwel Guus Janssen (piano/orgel) ofwel Renée Bekkers (accordeon). (meer…)
De 30e editie van het ITs Festival kent een nomadische vorm, maar liefst veertig voorstellingen zijn te zien in theaters door heel Nederland. Moos van Broek licht er enkele uit. In het tweedaagse programma van Theater Kikker in Utrecht fysiek solowerk van vrouwelijke makers. (meer…)
De 69-jarige Krapp haalt omzichtig een banaan uit de la van zijn stalen bureau, pelt hem en gooit achteloos de schil weg. Hij doet enkele stappen en ja, daar gaat hij languit. Het is een cruciale scène uit Krapps laatste band (Krapp’s Last Tape, 1958) van Samuel Beckett. (meer…)
Voor de ontheemde theaterbezoeker (of -recensent) die deze maanden verweesd op zoek was naar een theaterfestival, bood Het Nationale Theater in Den Haag min of meer uitkomst. Tijdens Het Nationale Theater speelt altijd kun je meerdere korte voorstellingen op een dag zien. Het zijn ‘wendbare’ voorstellingen, sober geënsceneerd en met weinig personages. (meer…)
In zijn bewerking van Eindspel van Samuel Beckett zet Erik Whien, deels noodgedwongen, in op een minimalistische enscenering, die de focus legt op het spel – in alle betekenissen van het woord. Juist door de onnadrukkelijkheid van de regie wint het stuk aan inhoudelijke kracht. (meer…)
