Alles over Ruhrtriënnale

Jeugdtheater (…..) (12+) - Theater Artemis

‘Een voorstelling die schijt heeft aan zijn eigen vage titel’, is de ondertitel van de nieuwe voorstelling die Jetse Batelaan maakte bij Theater Artemis voor iedereen vanaf twaalf jaar. Die titel is (…..). Dat is inderdaad niks, nog niet eens een leesteken. Zo’n titel geef je alleen als je theater maakt om het theater aan de orde te stellen. (…..) gaat aan de haal met alle theaterwetten en -afspraken. Vintage Batelaan. (meer…)

Toneel Kosmopolis - NTGent en Ruhrtriënnale

Van mij moet kunst helemaal niets, maar vaak zijn het de kunstenaars zelf die daar anders over denken. Ze laten bij monde van de dramaturg of pr-verantwoordelijke weten dat hun voorstelling, beeldend werk of film … Lees verder

Muziektheater Homo Instrumentalis - Silbersee

Nu een slimme meter ons verbruik van gas en elektra doorgeeft, de koelkast melk en bier bestelt en wijzelf de hele dag naar het schermpje van onze smartphone turen, dringt de vraag zich op: wie … Lees verder

1 Toneel De dingen die voorbijgaan - Toneelgroep Amsterdam / Toneelhuis / Ruhrtriënnale

Goed idee, om de bijdragen van Toneelgroep Amsterdam aan de Ruhrtriënnale te wijden aan werk van Louis Couperus. Vorig jaar werd De stille kracht bewerkt voor het festival, nu speelt het ensemble De dingen die … Lees verder

4 Muziektheater Die Fremden - Ruhrtriennale, NTGent, Asko|Schönberg

Johan Simons heeft grote pretenties, in Gent, in Rotterdam, in het Duitse Ruhrgebied. Hij wil een Europese theatermaker zijn en theater maken over de grote Europese problemen. Met Die Fremden, een van de hoogtepunten … Lees verder

Dans Until Our Hearts Stop - Damaged Goods / Meg Stuart / Münchner Kammerspiele

Until Our Hearts Stop is een ontmoeting tussen zes performers en drie muzikanten. Door middel van losse composities zoekt choreograaf Meg Stuart de spanning op tussen dierlijk instinkt en performatieve manifestatiedrang.

Met een ogenschijnlijke rust … Lees verder

Essay Weg uit de hel van het gelijke – de poppen van Orfeo en Anomalisa

In onze huidige prestatie- en consumptiemaatschappij hebben we het vermogen de Ander te herkennen verloren. We zien de wereld in schakeringen van onszelf. De film Anomalisa en de voorstelling Orfeo tonen de deprimerende gevolgen van deze ‘hel van het gelijke’. Met figuren die misschien wel enger zijn dan zombies of vampieren: identieke poppen, die ons met levensechte ogen aanstaren.

Plus artikel