Raymond Muller

‘Jongens waren we, maar aardige jongens.’ De beroemde openingszin uit Nescio’s novelle Titaantjes (1915) is niet de meest originele verwijzing om een theatervoorstelling over vervlogen idealen mee te beginnen. Maar goed, de gelijknamige jubileumvoorstelling van het Friese theatercollectief Illustere Figuren gaat over dezelfde desillusies van een groep vrienden, die hun grote verlangens om de wereld (en het theater) te verbeteren in tien jaar tijd hebben zien verdampen in een mix van hoogmoedige bravoure, burgerlijke gezapigheid en subsidie-afwijzingen van fondsen. (meer…)

Het is een vriendenclubje, de vier mannen van theatercollectief Illustere Figuren uit Leeuwarden. In hun voorstellingen mogen ze elkaar graag aanspreken met hun werkelijke namen en ze nemen regelmatig hun persoonlijke sores als uitgangspunt. De eerlijkheid die ze daarbij etaleren maakt dat hun werk een grote gunfactor heeft. (meer…)

Gemak dient de mens. Dus hebben we ons omgeven met diensten en spullen die het leven vergemakkelijken. Met de gewonnen tijd die dat oplevert kunnen we dingen doen die écht belangrijk zijn. Waarom zou je zelf koken als de bezorgdienst binnen een kwartier op de stoep staat? Of de kinderen een verhaaltje vertellen voor het slapen gaan terwijl je de handige app Storytel hebt? (meer…)

Vier jaar geleden lieten de vijf jonge acteurs van De Prutsers voor het eerst van zich horen in Iedereen is een prutser, een theaterexperiment in collagevorm. Heerlijk schaamteloos spraken ze in die voorstelling over hun positie in de wereld. (meer…)

Iedereen heeft een vader, daar is geen ontkomen aan. Het mannelijk zaad staat nu eenmaal samen met de eicel van de vrouw aan het begin van al het menselijk leven. Nog niet zo heel lang geleden was die strikt biologische determinatie het belangrijkste wat je over de rol van de vader kon zeggen. (meer…)

Doede denkt niet zoals de meeste mensen denken. Hij mist een sociale antenne, hij snapt niet zo goed waarom mensen met elkaar omgaan op de manier waarop ze met elkaar omgaan. Doede heeft ‘een lichte vorm van autisme’, zegt hij zelf in zijn lange openingsmonoloog. ‘Mijn hoofd werkt net wat anders dan bij anderen.’ (meer…)

Wat hebben een boekbespreking van Waterschapsheuvel, een notitieschriftje voor losse ideeën, een vraaggesprekje over maatschappelijke betrokkenheid en een uit bordkarton opgetrokken ruimteschip met elkaar te maken? Op het eerste gezicht niet zo veel. Toch figureren al deze zaken broederlijk naast elkaar in Daar (waar geen mens eerder ging) van het Leeuwarder theatercollectief Illustere Figuren, dat dit jaar zijn eerste lustrum viert. (meer…)

Wie ben ik als ik de ander niet ken? Dat is de kernvraag van Wereldburgers van de Voorstreek, en in ruimere zin ook van Leeuwarden Culturele Hoofdstad 2018, dat als thema ‘Iepen Mienskip’ (‘open … Lees verder

Durven te falen. Dat is een van de pijlers van Crash Landing Improvisation, een experimentele, interdisciplinaire theatervorm waarin bijna niets van tevoren vaststaat. Een paar vragen, enkele attributen: daar moeten de makers het mee … Lees verder

Sinds de verhuizing van het Fries Museum naar de nieuwbouw aan het Wilhelminaplein staat De Kanselarij, waarin het museum daarvoor gevestigd was, leeg. Het monumentale gebouw kent een rijke geschiedenis. In de middeleeuwen zetelde het … Lees verder