Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
Van irritant zoemende muggen in de nacht tot een torenhoge giraf die de blaadjes uit de handen van de bezoekende kinderen oplikt. Er komen veel meer dieren uit de bosjes gekropen dan alleen ‘De Grote Vijf’, die we uit de Afrikaanse plaatjesboeken kennen. En zelden zullen die dieren meer indruk hebben gemaakt op de ukkepuk-bezoekers dan bij De Grote 5, een grandioze voorstelling van jeugdtheatercollectief Meneer Monster. (meer…)
Een balletdansend nijlpaard, een schaap onder de douche en een leeuw die een kussengevecht begint – Hé, wie zit er op de wc? is een vrolijke beestenboel. Regisseur en schrijver Olaf van de Ven bracht twee prentenboeken van Harmen van Straaten samen tot één kleurrijke voorstelling over een klein, dagelijkse avontuur. (meer…)
In de verzengende hitte van een desolate woestijn sjokt een cowboy met zijn paard. Hij is ten einde raad. Zijn water is op en in de verste verte valt geen levend wezen te bespeuren. Dan houdt hij halt en slaat een pin in de grond. En ziet: de arme, eenzame cowboy boort water aan. Het spuit omhoog. Een bron! (meer…)
Geknotst wordt het publiek niet en wie hoopte dat er weer marshmallows de zaal in gemept worden, komt bedrogen uit. Er is immers weer veel mogelijk in de theaters, maar er zijn grenzen. En ook ditmaal is geen boomhut te zien. Wel stuiteren Christiaan Bloem, Chris Koopman en Olaf van der Ven weer als twee achtjarige ADHD’ers die hun medicatie zijn vergeten in de bewerking van het derde deel uit de populaire kinderboekenreeks van Andy Griffiths en Terry Denton. (meer…)
De afgelopen anderhalf jaar had Meneer Monster veel succes met De waanzinnige boomhut van 13 verdiepingen. Een knotsgekke voorstelling waarbij het ontbreken van een verhaal juist de kern bleek. De regisseur van de oorspronkelijke Australische versie, Julian Louis, regisseert nu Rovers. Een voorstelling met wel een echt, weliswaar mager verhaal. En opnieuw is dat geen probleem. (meer…)
Dikkie Dik is een ideaal icoon. Overal rond, met maar één kleur (oranje) en met één lettergrepige uitspraak (‘miauw’). In de theatervoorstelling Dikkie Dik & ik worden daar geen nieuwe eigenschappen aan toegevoegd. En wanneer Dikkie Dik op het toneel uiteindelijk tevoorschijn komt in een huizenhoog tekenboek roepen alle kinderen hard en enthousiast zijn naam. Dat roepen gaat de hele voorstelling door. Herkenbaarheid voorop. (meer…)
Toneelmeester Bob is zeer ervaren en beschikt over de modernste 2D-3D-converter, maar als Andy en Terry op zijn podium verschijnen zonder gerepeteerd te hebben, zonder decor en zelfs zonder tekst is hij de wanhoop nabij. … Lees verder
