Theaterkrant - Het grootste theaterplatform van Nederland
Zie ze rennen. In hun fleurige middeleeuwse kostuums, op hun grappige sloffen, zien ze er ook buitenaards uit. Verbeten, angstig, lachend, opgelucht, uitdagend. Zijn ze op de vlucht? Waarvoor? Zitten ze in een game? Af en toe passeren ze volgens een voice-over een ‘chapter’. En dan is het weer doorgaan. Verder, verder. Tot alles helaas stil valt. (meer…)
Een man en een vrouw. Heel verschillende types. Ze draaien cirkels rond elkaar, stellen zich aan elkaar voor en kiezen een anekdote om zichzelf bij de ander te introduceren. En dan begint het spel om te zien of het wat kan worden. Het is een mogelijke samenvatting van Happy Hour. Maar evengoed zou ik kunnen zeggen dat ze in het vagevuur zijn, die twee, en zich moeten bewijzen; zijn ze het waard om naar de hemel te mogen, of volgt nog een beproeving? De vloer is vlammend rood, er klinkt een helse pianodreun. En wat doen die wollige, wolkige creaturen hier? (meer…)
In mijn zoektocht naar interessante studies over kindertheater kwam ik ook uit op het doctoraat van Marion Prieckaerts (Universiteit Maastricht): Het verlangen naar de eindeloze zee. Dat zinnetje komt uit een citaat van Antoine … Lees verder
Voor mij is het een onuitspreekbare titel. Ik sta dus al in bewondering voor de twee spelers die deze tongbreker zonder problemen luidop kunnen zeggen, niet één keer, maar wel tien keer achter elkaar. In … Lees verder
