Met Domeless van Jefta Tanate en Brothers van Justin de Jager draait het in het openingsprogramma van het reizende festival Moving Futures om omgaan met de beperking. Domeless doet dat in de anekdote en verkent wat er gebeurt wanneer je huis en haard kwijtraakt, terwijl Justin de Jager en Sem Deliveyne zich in Brothers beperken tot het lichaam, en aan elkaars en de eigen ledematen lijken vastgeplakt. (meer…)
De Haagse dansorganisaties Korzo en Nederlands Dans Theater nodigen ieder jaar drie choreografen uit om vanuit volledige vrijheid een korte voorstelling te maken. De nieuwe editie van Here We Live and Now levert een gevarieerde trits dansschetsen op, van makers met een achtergrond in urban dance. (meer…)
‘Waarom kan ik heel veel zelf beslissen, maar niet op wie ik verliefd word?’ Over de liefde, in al haar radeloze, redeloze en reddeloze dimensies, gaat What is love, de nieuwe theater- en dansvoorstelling van Theater Utrecht en DOX. Is love all there is? (meer…)
Het zal geen verwondering wekken dat het Maastrichtse jeugddansgezelschap Sally voor drie van de vijf korte dansstukken waarmee ze met Danslab #1 On Tour rondreizen langs scholen en theaters, thema’s hebben gekozen die te maken hebben met de presentatie van je eigen persoon, je optreden, zeg maar: je performance. (meer…)
Het openingsbeeld van Carried Alive is een soort blauw ijsgordijn, waarachter danser Mischa van Leeuwen tevoorschijn komt. Als de camera uitzoomt, blijkt hij zich in een expositieruimte in Garage Rotterdam te bevinden. Het ijsgordijn is het centrale kunstwerk in de ruimte, aan de muren hangen nog enkele schilderijen. Van Leeuwen stapt het speelveld op, waar vijf andere dansers al in positie staan. Ze dragen simpele zwarte kleding. (meer…)
De Leo Spreksel Award gaat dit jaar naar Justin de Jager. Hij ontving de aanmoedigingsprijs tijdens de online editie van festival CaDance in Den Haag. Aan de prijs is een vrij te besteden bedrag verbonden, waarmee hij een volgende stap in zijn ontwikkeling kan zetten, en een uitnodiging voor een residentie in Korzo. (meer…)
Met hun zwarte coltrui en bruine retrobroek lijken ze op studieuze Franse existentialisten – een boek van Sartre in de hand ontbreekt nog. Maar de slijtplekken op knieën en zitvlak verraden dat dit viertal veel fysieker te werk gaat. Ze grijpen elkaar bij de schouders, ellebogen, nek en enkels. Ze stuiteren als tolletjes op hun rug over de vloer. Ze kruipen onder, over en achter elkaars ledematen. En ze wijzen met hun benen in stijlvolle formaties de lucht in, onderwijl op één hand hoppend over de cirkelvloer. (meer…)
Waar een halve eeuw geleden werknemers zich nog vastbeten in de productie van koffie, kauwgom, tabak en puddingpoeder, duiken nu dansers op, gemaskerd als Dokter Pest. Met zwarte mantels glippen ze tevoorschijn vanachter stalen balken in de monumentale constructie van de Van Nellefabriek aan de Schie in Rotterdam. (meer…)
Scapino Ballet Rotterdam gaat vandaag niet op. Het zou de première dansen van The Square in regie van choreograaf en artistiek directeur Ed Wubbe, maar als gevolg van de coronamaatregelen is de hele tournee van de voorstelling verplaatst. In plaats van recensies te publiceren, geeft Theaterkrant dagelijks het woord aan een betrokkene bij een voorstelling die op die dag in première zou gaan. Wubbe: ‘Zichzelf fit houden, dat kunnen de dansers wel. Maar een veel essentiëler deel van het dansen, het samenzijn, elkaar inspireren, dat moeten ze nu missen.’ (meer…)
Het Britse duo Kwame Asafo-Adjei en Catrina Nisbett heeft gisteren tijdens de finale van de Rotterdam International Duet Choreography Competition de XL Production Award van 100 duizend euro gewonnen. Ze ontvingen de prijs voor hun duet Family Honour. De wedstrijd grossiert in genereuze prijzen, met dank aan de Stichting Droom en Daad en de betrokken dansgezelschappen. De finale liet weer eens zien hoe ingewikkeld het is om van kunst een wedstrijd te maken. Zeker bij dans is het een kwestie van hoe je kijkt en waar je de nadruk op legt. (meer…)
